Από τότε που μπαίνει στη εφηβεία, ο άνθρωπος ερωτεύεται για πρώτη φορά και κατά τη διάρκεια της ζωής του, τουλάχιστον για τους περισσότερους από εμάς, ο πρωταρχικός  στόχος μας είναι να γνωρίσουμε το μοναδικό άνθρωπο που δεν αντέχουμε μακριά του. Ο ερωτευμένος κάνει τα πάντα για να είναι ευτυχισμένο το άτομο που αγαπά, και αν τα συναισθήματα δεν είναι αμφίδρομα ή σταματήσουν να υφίστανται σε κάποια στιγμή, το ‘‘αδικημένο’’ άτομο μπορεί να φτάσει και στα όρια της τρέλας, αν δεν είναι ακέραιο ψυχικά άτομο. Ο έρωτας μπορεί να σε αποτρελάνει αν τον αφήσεις να ξεπεράσει τα όρια της αντοχής σου και τους ηθικούς σου φραγμούς.   

Διερωτώμαι, αξίζει να χάσεις τον εαυτό σου για ένα ερώτα; Αξίζει να χάσεις την αξιοπρέπεια σου για έναν άλλον άνθρωπο;

Πόσες φορές ακούσαμε γονείς να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους για να ζήσουν αμέριμνα με το σύντροφο τους;  Πόσες φορές έτυχε να δούμε φίλο μας ή απλό γνωστό μας να αλλάζει η προσωπικότητα του προς το χειρότερο ώστε να συνάδει με του συντρόφου του;

Σε πιο ακραίες περιπτώσεις, υπάρχουν γυναίκες που ερωτεύτηκαν φυλακισμένους και έφτασαν και μέχρι το γάμο μαζί τους. Συγκεκριμένα ο Αμερικάνος Simon Gittany, το 2013 σκότωσε την αρραβωνιαστικιά του σκουντώντας την από το μπαλκόνι και ενώ  καταδικάστηκε για 18 χρόνια φυλάκισης , το σοκαριστικό είναι ότι έλαβε δεκάδες γράμματα  από γυναίκες μέσα στη φυλακή.  Η φιλενάδα του, Rachelle Louise, την οποία απέκτησε ενώ βρισκόταν ήδη στη φυλακή, είπε στο δικαστήριο ότι ξόδεψε 85.000 δολάρια για να βοηθήσει να πληρώσει τις νομικές αμοιβές του Gittany, ελπίζοντας ότι θα αποφυλακιστεί συντομότερα με έφεση.

Πώς είναι δυνατό κάποιες γυναίκες να ερωτεύονται δολοφόνους; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι ψυχικά υγιής. 

Σε ακόμα πιο ακραίες περιπτώσεις ο έρωτας μπορεί να οπλίσει τα χέρια κάποιων. Τα «εγκλήματα πάθους» αφορούν περιπτώσεις όπου ο δράστης καταλήγει να σκοτώσει το θύμα λόγω της επιθυμίας του να αποκτήσει τον απόλυτο και αποκλειστικό έλεγχο πάνω στο σύντροφό του και απορρέει από αισθήματα κτητικότητας και ερωτικής ζήλια.

Θα αναφερθώ σε πραγματικά εγκλήματα πάθους που συνέβησαν στην Κύπρο και Ελλάδα. 

Στις 12 Νοεμβρίου 2003 βρέθηκαν δύο νεκροί σε διαμέρισμα στο Στρόβολο, Λευκωσίας. Ένας άντρας με  Αιγυπτιακή καταγωγή, εν ονόματι Μοχάμεντ Μοσάντ, 31 ετών πυρπόλησε την εν διαστάσει σύζυγό του και στη συνέχεια κάηκε και ο ίδιος. Ο Αιγύπτιος δεν ήθελε το χωρισμό και απειλούσε τη σύζυγό του ότι θα την σκότωνε εάν επέμενε στο χωρισμό.

Το 1999, κάπου στη Καβάλα, ο 23χρονος Γιώργος Σκιαδόπουλος, ναυτικός δολοφόνησε την 30χρονη Ελληνοαμερικανίδα Τζούλι Μαρί Σκάλι. ‘‘Ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου. Όταν μου είπε πως θα χωρίζαμε, λίγες ημέρες πριν παντρευτούμε, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου”, είχε πει στους αστυνομικούς.  Έκοψε το κεφάλι της αρραβωνιαστικιάς του με πριόνι, επειδή δεν χωρούσε στη βαλίτσα, και το πέταξε για να μη βρεθεί ποτέ. 

Στο νομό Ηλείας το 2012 η παππαδιά Θεοδόρα Καρβέλα, έβαλε τον εραστή, Νίκο Παναγόπουλο, πρώην κατάδικο να σκοτώσει τον ιερέα σύζυγο της ώστε να μπορέσουν να ζήσουν ελεύθερα τον έρωτα τους. Η παππαδιά και ο εραστής της έχουν καταδικαστεί από τον Ιούνιο του 2013 σε ισόβια κάθειρξη, για ανθρωποκτονία από πρόθεση του ιερέα. Η Θεοδώρα Καρβελά, η οποία βρίσκεται ακόμα στις φυλακές Κορυδαλλού ισχυρίζεται πως αυτό που την πληγώνει περισσότερο είναι ότι δεν της μιλάνε για τα παιδιά της. Αφαίρεσε μία ζώη και έχασε τα παιδιά της για τα μάτια ενός εγκληματία.

Και εγώ διερωτώμαι; Αξίζει να πέσεις τόσο χαμηλά για έναν έρωτα; Ως που θα έφτανες εσύ για τον έρωτα;

Εάν έφτανες και εσύ μέχρι το έγκλημα, τότε σίγουρα χρειάζεσαι γιατρό!

Τα εγκλήματα πάθους χωρίζονται σε δύο είδη, της «συναισθηματικής φόρτισης» και αυτά του «νοσηρού πάθους». Τα πρώτα έχουν να κάνουν με το στιγμιαίο πάθος που παρασύρει το δράστη, και τις περισσότερες φορές ο δράστης δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί το έκανε και μετά το μετανιώνει. Στη δεύτερη κατηγορία εγκλημάτων, αυτά του «νοσηρού πάθους», το κίνητρο είναι η εκδίκηση ή ο πληγωμένος εγωισμός του δράστη, και συνήθως τον ακούμε να λέει «έτσι έπρεπε να γίνει».

Ο δράστης πριν πράξει το έγκλημα περνάει από τα ακόλουθα μεταβατικά στάδια:

  1.  «Αδιαμόρφωτη συναίνεση», όπου δράστης πείθεται ότι το θύμα είναι ανάξιο της αγάπης και της εκτίμησής του, και ότι αυτό είναι υπεύθυνο για ότι κακό του συμβαίνει.
  2. «Διαμορφωμένη συναίνεση» όπου η ιδέα της εξαφάνισης έχει εξελιχθεί στο μυαλό του δράστη και εδώ ο δράστης σκέφτεται εναλλακτικούς τρόπους που θα μπορούσαν να πραγματοποιούσαν την εξαφάνιση του μελλοντικού θύματος (πχ. ένα τροχαίο ατύχημα).
  3. «Κρίση», όπου ο δράστης βρίσκεται σε μία διαρκή υπερένταση. Ο ύπνος και η διατροφή του διαταράσσονται και το άτομο δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο εκτός από το μελλοντικό του θύμα.  Είναι επιρρεπές και ευέξαπτο και αντιδρά στο παραμικρό σοκ. Είναι η φάση που το άτομο είναι εξαιρετικά επίφοβο να χάσει τον έλεγχο του εαυτού του.
  4.  «Εκτέλεση»,είναι το τελευταίο στάδιο όπου ο δράστης θα προβεί στην εγκληματική πράξη και όλα αυτά γίνονται με αστραπιαία ταχύτητα.

Ο δόκτωρ Stanton Samesnow, κλινικός ψυχολόγος που έκδωσε πολλές έρευνες σχετικά με την εγκληματική προσωπικότητα και συμπεριφορά, τονίζει πως υπάρχουν σημάδια που προειδοποιούν ότι ο σύντροφος είναι ικανός για να διαπράξει έγκλημα. Οι ενδείξεις είναι ο έντονος θυμός, απειλές και βία από τον θύτη. Δυστυχώς της περισσότερες φορές αυτές οι συμπεριφορές δεν λαμβάνονται σοβαρά από το θύμα και τον φιλικό και οικογενειακό περίγυρο. Δεν πρέπει να υποτιμάμε τέτοιου είδους συμπεριφορές, ίσα ίσα που πρέπει να μας κρούουν τον κίνδυνο για χειρότερες εξελίξεις στο μέλλον.

Επαναλαμβάνω, εσύ ως που θα έφτανες για τον έρωτα;

Ελπίζω όχι πολύ μακρυά!