ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΡΝΕΙΣ
Σε ένα σεμινάριο εκφραστικής γραφής που είχα παρακολουθήσει, η καθηγήτρια μας έκανε την εξής ερώτηση: «Τι είναι αυτό που θα ήθελες από την ζωή σου;». Έμεινα λίγη ώρα σκεφτική για να αναθεωρήσω ότι, ούτε να ήμουν πλούσια θα με ευχαριστούσε, ούτε να γίνω διάσημη στον…
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΚΗΣΗ
Αν νομίζεις ότι ασκείται ο άνθρωπος μόνο κάνοντας γυμναστική, έχεις λάθος. Ο άνθρωπος ασκείται στη σκέψη από μικρό παιδί, αρχίζοντας από τους γονείς του. Ασκείται στην επίκριση ή στην κατάκριση, ασκείται στη λογική ή στο συναίσθημα. Εξασκείται στην αγάπη ή τη βία. Αργότερα, το εκπαιδευτικό…
Η ΖΗΛΙΑ: ΘΕΤΙΚΟ Ή ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΗΜΟ;
Αρχίσαμε να διαχωρίζουμε τις υγιείς από τις μη υγιείς σχέσεις. Μια παρέα παιδιών, στο φεύγα της εφηβείας και εγώ μαζί, χωριστήκαμε σε δυο ομάδες και κατατάξαμε τις λέξεις που αναδεικνύουν τις σχέσεις αυτές. Κολλήσαμε στην ζήλια. Διαφωνήσαμε μεταξύ μας. Άλλοι την τοποθετούσαν στις μη υγιείς…
ΟΙ ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ!
Μπορεί για σένα, για τα δικά σου δεδομένα, ο ιδανικός κόσμος να είναι διαφορετικός από των άλλων. Στο μυαλό σου, να τον έχτισες έχοντας την ψευδαίσθηση, πως διαθέτει γερά θεμέλια, σωστές προδιαγραφές και ανεκτίμητη αξία. Ξαφνικά μουδιάζεις και νιώθεις ανήμπορος να εξηγήσεις τι έχει γίνει….
ΌΤΑΝ ΚΡΑΤΑΣ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΑΠΟ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ…ΚΟΒΕΤΑΙ!
Ανέκαθεν απεχθανόμουν τους διπρόσωπους. Αυτούς τους οποίους νομίζουν ότι είναι πιο έξυπνοι από τους άλλους, επειδή τους προίκισε ο Θεός με το ταλέντο της υποκριτικής, της ψευτιάς και της προσποίησης. Αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους γύρω τους επειδή κρατούν το σχοινί απ’…
Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΜΙΑΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ
Κτύπησε το κουδούνι. Δευτέρα, πρώτη περίοδο. Σέρνοντας πήγα στην τάξη. Μπήκα με μούτρα. «Καθίστε», διέταξα με αυστηρό ύφος. «Παίρνω παρουσίες, ετοιμάστε βιβλία για έλεγχο». Άρχισα να λέω τα ονόματα και να τικκάρω στο βαθμολόγιο μου όσους δεν είχαν βιβλία και τετράδια. «Ανοίξτε βιβλία σελ.35». Με…
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΓΑΛΗΝΗ
Κυκλικά ζούμε, κυκλικά αγαπάμε, κυκλικά ονειρευόμαστε σ’ έναν ρυθμό που τελειώνει με το θάνατο. Εκείνον τον ανθρώπινο θάνατο που φοβίζει τον καθένα μας από τα παιδικά μας χρόνια, το οριστικό τέλος. Κυνηγάμε την αθανασία σε θρησκείες που πιστεύουν στον παράδεισο, στην μετενσάρκωση, σε οτιδήποτε πιθανόν…
Η ΑΝΑΜΟΝΗ
«Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί. Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος που δεν έχει τι να περιμένει. Και όμως περιμένει. Γιατί σαν πάψει να περιμένει είναι σα να παύει να βλέπει, σα να παύει να κοιτά τον ουρανό, να παύει να ελπίζει. Σα να παύει να…
ΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΑ ΛΙΜΠΟΥΡΑΚΙΑ;
Τα “λιμπουράκια” πάνε πρωί πρωί για δουλειά. Μεταξύ των ωρών 7-9 π.μ. επικρατεί κυκλοφοριακό κομφούζιο στην πόλη. Κι ύστερα, οι δρόμοι ησυχάζουν για λίγο. Βρίσκονται όλα τα μυρμήγκια στην εργασία τους. Άλλα, συγκεντρωμένα σε υπολογιστές, κτυπάνε πλήκτρα πυρετωδώς. Κάνουν υπολογισμούς, παίρνουν τηλέφωνα. Εκτυπώνουν, επικοινωνούν, βγάζουν…
ΓΡΑΜΜΑ ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΤΕΡΜΟΝΟ: ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
Παιδί μου, θέλω να σου μιλήσω, θέλω να σου πω όσα δεν σου είπα με λόγια ποτέ. Όσα απλά σου έδειξα με την στάση μου, με πράξεις, ακόμα και αν η πράξη ήταν η απουσία πράξης. Όσα συζητήσαμε μαζί για ώρες, αναλύοντας τους φόβους σου…
STAY CONNECTED