Ήλιος ανέμελος και φωτεινός
Ήταν κάποτε στα νιάτα του
Περπάταγε με ίσια το κεφάλι
Δίχως να κοιτάζει δεξιά
Μήτε αριστερά
Έπιανε με τα χέρια τις δυσκολίες
Και τις προσπερνούσε επιδεικτικά
Δεν είχε έγνοιες πολλές
Μόνος του ξυπνούσε
Μόνος του πορευόταν
Στο απέραντο του ουρανού
Έδυε για να νυχτώσει
Και ανάτελλε για να ξημερώσει
Αυτός ήταν ο απώτερος του σκοπός
Ζούσε για τον εαυτό…