«Δεν θα σε συγχωρέσω ποτέ!» Πόσες και πόσες φορές το έχεις πει; είτε φωναχτά είτε απλά σιωπηλά θυμωμένα ή κλαίγοντας;
Συγχώρεση, μια λέξη μακρινή και ανύπαρκτη για αρκετούς, η οποία δημιουργεί θυμό και δίψα για εκδίκηση, για κάποιους άλλους ηρεμία και απελευθέρωση.
Θύμα, θύτης, οργή, πικρία, αδικία, χρόνος, κραυγή, κλάμα, μίσος, ντροπή, ενοχή, γιατί, χώρος, ηρεμία, συμφιλίωση, ελευθερία. Λέξεις που περιέχουν την συγχώρεση.
Αλήθεια… Τι είναι η συγχώρεση;
Είναι τελικά απαίτηση, αδυναμία, εξαναγκασμός ή ένας είδος αποδοχής και συμφιλίωσης ή τελικά είναι αγάπη; Για ποιον αγάπη;
Η συγχώρεση είναι μια συνειδητή πράξη; Μια απόφαση η οποία ωριμάζει σταδιακά μέσα στον χρόνο;
Το σίγουρο είναι ότι η συγχώρεση ποικίλει από άτομο σε άτομο και σίγουρα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως οι συνέπειες που έχει υποστεί το θύμα, το ποιος είναι ο θύτης, αν ο θύτης έχει αναγνωρίζει το σφάλμα και τις επιπτώσεις προς το θύμα, το θύμα είναι έτοιμο να απελευθερωθεί και θεραπευτεί από το ”τραύμα’’.
Λένε, ότι η συγχώρεση είναι να δικαιολογήσεις κάποιον για την πράξη που έχει κάνει.
Λένε επίσης ότι η συγχώρεση είναι να επιτρέψεις στο άτομο που σε πλήγωσε να ξαναμπεί στην καρδιά σου, στη ζωή σου.
Λένε, ότι η συγχώρεση είναι το άτομο – θύμα να είναι πρόθυμος/η να μην νιώθει άλλον πόνο/θυμό.
Λένε, ότι η μη συγχώρεση σε κάνει να ζεις στο παρελθόν και χάνεις το μέλλον και τώρα…
Συγχώρεση… Και ποιος δεν ήρθε αντιμέτωπος με αυτή τη ”διαδικασία’’.
Συγχώρεση- δυο λέξεις: συν + χωρώ
Αρκετοί ερμηνεύουν την αιτιολογία στο δίνω επιπλέον χώρο ή χωράμε και οι δυο μαζί είτε βρίσκεις χώρο μέσα μου – στο μυαλό και στη σκέψη μου.
Κάποιο άλλοι ερμηνεύουν, δίνω χρόνο και χώρο σε εμένα που πληγώθηκα, κάνω χώρο για νέα συναισθήματα στην ηρεμία, στην ελευθερία, στην αγάπη και κυρίως στην αγάπη εαυτού. Δεν επικροτώ την πράξη του θύτη όμως μπορώ να καταλαγιάσω το άβολο συναίσθημα που με διακατέχει που διαιωνίστηκε στον χρόνο και έγινε θηρίο, με φυλάκισε συνειδητά και ασυνείδητα στο παρελθόν και μου στέρησε τα χρόνια και την ποιότητα ζωής.
Η συγχώρεση, δεν είναι εύκολη διαδικασία και ίσως είναι από τους δύσκολους τομείς της ζωής. Δεν έχει προτιμήσεις η συγχώρεση, δεν εφαρμόζεται από τους τολμηρούς, τους έξυπνους, τους ευάλωτους, εφαρμόζεται από το άτομο που έχει πρόθεση να αγαπήσει ξανά τον εαυτό του, να αγκαλιάσει τον πληγωμένο εαυτό του, να επιτρέψει και να επιλέξει τον εαυτό του να ελευθερωθεί από την φυλακή και να ανθίσει ξανά τη ζωή του με πλαίσια, όρια, με νέο τρόπο σκέψης αντίληψης, επίγνωσης και δράσης και γιατί όχι με ”απόσταση’’ από το άτομο που τον/ην έχει πληγώσει.
Και σε αυτό το σημείο γίνεται μια ερώτηση.
Τι με δεσμεύει και ζω στο παρελθόν, ποια είναι η πρόθεση; Ποια είναι η κρυφή πρόθεση; Αν ανακαλώ το παρελθόν μπορεί να αλλάξει το μέλλον η ζωή, η διαδρομή ή συνεχώς θα εγκολπώνω, θα καταγράφω όλο και πιο πολύ τον πόνο στο σώμα και στα κύτταρα; Άραγε, αξίζει τόσο σκοτάδι και ματαιοδοξία στη ζωή;
Τελικά ποιον συγχωρώ; Μήπως εμένα και ιδιαιτέρα συγχωρώ την πλευρά του εαυτού μου που δεν μπορεί να συγχωρέσει ή δεν μπορεί να συγχωρέσει ακόμη και είναι εντάξει αυτό.
Ίσως δεν είναι η ώρα…ίσως χρειάζεται περισσότερο χρόνο και επίγνωση. Ίσως, πολλά ίσως.
Ναι, η συγχώρεση δεν είναι για όλους σε όλους… Είναι όμως, για εμάς με εμάς! Καθώς λυτρώνεσαι και ξαναγεννιέσαι από τη στάχτη σου και δημιουργείς το ‘Καινούργιο Εσύ’… και πίστεψέ με, το Καινούργιο Εσύ σου πηγαίνει, σου ”κουμπώνει’’, σε γαληνεύει!
