Γνώρισε πέντε πασίγνωστους Έλληνες ζωγράφους μέσα από τα έργα τους:
1.«Αποτομή της Αγίας Παρασκευής» Μιχαήλ Δαμασκηνός
Το έργο «Αποτομή της Αγίας Παρασκευής» βρίσκεται στο Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Η εικόνα περιλαμβάνει στοιχεία τόσο της ελληνικής τεχνοτροπίας όσο και της λατινικής. Ο Μιχαήλ Δαμασκηνός φιλοτέχνησε πολλά μνημειακά έργα για ναούς και μονές, αλλά και μικρές εικόνες και τρίπτυχα προορισμένα για ιδιωτική ευλάβεια. Μεγάλος αριθμός έργων του ακολουθεί την παραδοσιακή εικονογραφία, με υπόβαθρο τα ύστερα παλαιολόγεια πρότυπα και την πρώιμη κρητική ζωγραφική. Ο Δαμασκηνός συνέβαλε στην ανανέωση της παραδοσιακής εικονογραφίας.
Ο Μιχαήλ ή Μιχέλης Δαμασκηνός ήταν ζωγράφος του 16ου αιώνα από την Κρήτη και θεωρείται από τις κορυφαίες μορφές της μεταβυζαντινής ζωγραφικής της Κρητικής Σχολής. Δημιούργησε πολυάριθμα έργα, διασκορπισμένα σήμερα σε μουσεία, ναούς, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Μονή Σινά και σε ιδιωτικές συλλογές στην Αμερική και αλλού.
2. «Αντιγόνη και Πολυνείκης» Νικηφόρος Λύτρας
Η ελαιογραφία είναι εμπνευσμένη απο την Αντιγόνη, την τραγωδία του αρχαίου Έλληνα τραγωδού, Σοφοκλή (496 π.Χ.- 406 π.Χ.) και απεικονίζει την Αντιγόνη εμπρός στο νεκρό αδεφλό της Πολυνείκη. Η Αντιγόνη ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά που απέκτησε ο Οιδίποδας με την Ιοκάστη, βασίλισσα της Θήβας, χωρίς να γνωρίζει πως εκείνη ήταν η φυσική μητέρα του. Ο Οιδίποδας είχε καταραστεί τους γιους του να διαφωνήσουν για το μοίρασμα της κληρονομιάς τους και να αλληλοσκοτωθούν, επειδή είχαν παραβιάσει διαταγές του. Το έργο χρονολογείται από το 1865 και βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη/Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου.
Ο Νικηφόρος Λύτρας (1832 – 1904) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους και δασκάλους της ζωγραφικής κατά τον 19ο αιώνα. Θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου και πρωτοπόρος στη διαμόρφωση της διδασκαλίας των Καλών Τεχνών στην Ελλάδα.
3. «Τα αρραβωνιάσματα» Νικόλαος Γύζης
Ο πίνακας απεικονίζει μια πολυπρόσωπη σκηνή αρραβώνα σε ελληνικό σπίτι, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Είναι μια σκηνή με ιστορική σημασία, επειδή την περίοδο της Τουρκοκρατίας αρραβώνιαζαν τα νέα παιδιά σε μικρή ηλικία για να γλιτώσουν το παιδομάζωμα. Το παιδωμάζωμα αναφέρεται στην απαγωγή νέων αγοριών από τους Οθωμανούς στρατιώτες, με σκοπό την ανατροφή τους ως στρατιωτών ή τη στελέχωση των υπηρεσιών του Σουλτάνου.
Ο Νικόλαος Γύζης είχε ζωγραφίσει την ελαιογραφία γύρω στο 1875, την οποία αγόρασε αρχικά ένας Γερμανός φιλότεχνος. Όταν όμως ο Γύζης τον ζήτησε προκειμένου να την χρησιμοποιήσει σε μια έκθεση ζωγραφικής ο αγοραστής του δεν του την έδωσε. Τότε ο Γύζης αποφάσισε να ξαναζωγραφίσει το ίδιο θέμα, το 1877 και τώρα βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος. Ο κάτοχος του πρώτου πίνακα όμως τον έχει εκθέσει στην Ακαδημαϊκή Έκθεση του Βερολίνου το 1877 όπου βραβεύτηκε με χρυσό μετάλλιο.
Ο Νικόλαος Γύζης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ακαδημαϊκού ρεαλισμού του ύστερου 19ου αιώνα, του συντηρητικού εικαστικού κινήματος που είναι γνωστό ως «Σχολή του Μονάχου», τόσο σε ελληνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
4.«Η λειτουργία του Αγίου Σπυρίδωνα» Παναγιώτης Δοξαράς
Το έργο «Η λειτουργία του Αγίου Σπυρίδωνος» βρίσκεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας και αποτελεί από τα πιο γνωστά έργα του Παναγιώτη Δοξαρά. Είναι προσχέδιο της Ουρανίας του Ναού του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα. Ο σπουδαίος ζωγράφος του 18ου αι. δανείζεται για τις ανάγκες της σύνθεσής του το σχήμα που χρησιμοποίησε ο Paolo Veronese στo έργο «Αποθέωση της Βενετίας» στο Παλάτι των Δόγηδων στη Βενετία.
Ο Παναγιώτης Δοξαράς (1662 – 1729) ήταν Έλληνας ζωγράφος, ιδρυτής της Επτανησιακής Σχολής. Το έργο του Παναγιώτη Δοξαρά σηματοδοτεί τη στροφή της ελληνικής ζωγραφικής από τη βυζαντινή αγιογραφία προς τη δυτικοευρωπαϊκή αναγεννησιακή τέχνη. Το έργο του Δοξαρά, αν και είναι κυρίως θρησκευτικό, εντούτοις αποτελεί την πρώτη απόπειρα Έλληνα να απεικονίσει πρόσωπα ρεαλιστικά.
5. «Ποιητής και μούσα» Νίκος Εγγονόπουλος
Το συνολικό έργο του Νίκου Εγγονόπουλου στη ζωγραφική είναι κατ’ εξοχήν σουρεαλιστικό. Το συγκεκριμένο έργο, «Ποιητής και μούσα», είναι χαρακτηριστικό της τεχνοτροπίας του. Η μούσα παρουσιάζεται με αρχαία ελληνική ενδυμασία. Αντί για κεφάλι έχει έναν πάπυρο σε ειλητάριο και παραδίδει ένα βιολί στον ποιητή. Ο ποιητής καθιστός, με σώμα και κεφάλι κούκλας (θυμίζοντας τον Ντε Κίρικο) και με αόρατα μπράτσα, παραλαμβάνει το θείο δώρο της μούσας. Ο καλλιτέχνης ήταν βαθιά εμπνευσμένος από την ελληνική μυθολογία. Το έργο βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας.
Ο Εγγονόπουλος (1907-1985) υπήρξε κύριος εκπρόσωπος του σουρεαλισμού στην Ελλάδα και ήταν επίσης σκηνογράφος και ποιητής. Το έτος 2007 ανακηρύχθηκε από τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας ως Έτος Ν. Εγγονόπουλου.
