1.Pablo Picasso «Mother and child» (1902)
Στα τέλη του καλοκαιριού του 1901 ο Πικάσο επισκέφτηκε τη γυναικεία φυλακή του Saint-Lozore. Η φυλακή ήταν, από ορισμένες απόψεις, το προϊόν των κοινωνικών συνθηκών του Παρισιού των αρχών του αιώνα. Η απελπισμένη φτώχεια είχε προκαλέσει εκτεταμένη πορνεία, η οποία με τη σειρά της προκάλεσε την εξάπλωση αφροδίσιων ασθενειών. Αυτό αναπόφευκτα οδήγησε σε περαιτέρω απελπισμένη φτώχεια και πολλοί από τους κρατούμενους στη φυλακή Soint-lazare ήταν πρώην ιερόδουλες που έπασχαν από τέτοιες ασθένειες. Η φυλακή, γνωστή στην εποχή της, είχε γίνει θέμα καλλιτεχνών και συγγραφέων και εμφανιζόταν ακόμη και στους στίχους. λαϊκών τραγουδιών που τραγουδιούνται στα καφενεία και τα καμπαρέ της Μονμάρτρης. Η ‘‘Μητέρα και το Παιδί’’ του Πικάσο απεικονίζει μια πτυχή μιας τέτοιας φυλάκισης που ενόχλησε ιδιαίτερα τον καλλιτέχνη – την παρουσία των παιδιών στη φυλακή.
Η μητέρα, που αναγνωρίζεται ως τρόφιμος του Saint-lazare από το λευκό της καπό, αναπαρίσταται ως μια άθλια φιγούρα της οποίας η εξασθενημένη μορφή μεταδίδει μια αίσθηση συνολικής απόγνωσης. Ωστόσο, ο Πικάσο άφησε μια αίσθηση ελπίδας να διαπεράσει το έργο, μέσω της προφανούς υπαινιγμού του για τη Μαντόνα και το Παιδί.
2.Camille Monet, «Madame Monet and Child» (1875)
Ο Γάλλος ιμπρεσιονιστής καλλιτέχνης Oscar-Claude Monet χρησιμοποιούσε συχνά τη γυναίκα και το παιδί του για να εμπνεύσει τους πίνακές του. Ως αποτέλεσμα, έχει πολλές όμορφες ερμηνείες αφιερωμένες στην οικογένειά του. Στους πίνακες του ενσαρκώνει εξαίσια την αγάπη της οικογένειάς και τη διασυνδεδεμένη σχέση μεταξύ ανθρώπων και φύσης για την οποία φημιζόταν ο Μονέ. Το έργο του του 1875 με τίτλο «Madame Monet and Child» είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο διάσημους πίνακές του, αν και αυτό είναι ανοιχτό σε ερμηνεία. Η Camille, η πρώτη σύζυγος του παρουσιάζεται με το γιο τους στο κήπο του σπιτιού τους στο Argenteuil, κοντά στο Παρίσι, όπου ζούσαν μεταξύ 1872 και 1877. Κανείς άλλος δεν εμφανίζεται στους πίνακες του Μονέ τόσο συχνά όσο η σύζυγος του.
3. Gustav Climt, «Le Tre eta della donna» (1905)
Ο Αυστριακός καλλιτέχνης Gustav Klimt ήταν ένα από τα επτά παιδιά των γονιών του και ο ίδιος λέγεται ότι είχε τουλάχιστον 14 δικά του, επομένως δεν ήταν ξένος στην οικειότητα της γονεϊκότητας. Στον πίνακα «Le Tre eta della donna» σε ελληνική μετάφραση «Οι τρεις ηλικίες της γυναίκας», εμφανίζεται ρητά μια αλληγορία της ζωής και της πορείας των εποχών. Η παιδική ηλικία, η νεότητα και η τρίτη ηλικία τίθενται σε άμεση σύγκριση, συνθέτοντας μια ενδιαφέρουσα οπτική αντίθεση. Μπορούμε να θαυμάσουμε το σώμα ενός μικρού κοριτσιού που κοιμάται ήσυχα στην αγκαλιά της μητέρας του, η οποία αναγκάζει το κεφάλι της σε μια τόσο αφύσικη θέση ώστε να μεταδώσει στον θεατή ότι υπάρχει τόση αγάπη που νιώθει. Και οι δύο με κλειστά μάτια εκπέμπουν μια αίσθηση ικανοποίησης, πνευματικής γαλήνης.
4. Gustav Climt, «Hope II» (1908)
Ο πίνακας του Gustav Climt, με τίτλο «Hope II» ήταν το δεύτερο από τα έργα του που επικεντρώθηκε σε μια έγκυο γυναίκα, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν ακόμα ασυνήθιστο και όχι εντελώς ευπρόσδεκτο. Εδώ, βλέπουμε μια γυναίκα ντυμένη με ένα ρούχο με σχέδια, που τυλίγει πολλές άλλες γυναίκες γονατισμένες στα πόδια της με τα κεφάλια τους σκυμμένα επίσημα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι εγκυμοσύνες ήταν ιδιαίτερα επισφαλείς και οι επιπλοκές συχνές. Μια έγκυος γυναίκα σκύβει το κεφάλι της και κλείνει τα μάτια της, σαν να προσεύχεται για την ασφάλεια του παιδιού της.
