Οι Καταραμένοι Ποιητές: Παρακμιακοί, περιθωριακοί, ελεύθεροι και αφανείς 

Τυπικά παραδείγματα καταραμένων ποιητών, κάποια από τα οποία αναφέρονται και στο ποιήμα του Καρυωτάκη, υπήρξαν ο Σαρλ Μπωντλαίρ, ο Πωλ Βερλαίν, ο Μαλλαρμέ, ο Ζεράρ ντε Νερβάλ, ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε και ο Αρθούρος Ρεμπώ. Ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους κατέχει και ο πρόδρομος του Υπερρεαλισμού, Λωτρεαμόν.

Στην Ελλάδα ο πιο αντιπροσωπευτικός ποιητής του κινήματος των Καταραμένων Ποιητών, δεν είναι άλλος από τον Κώστα Καρυωτάκη, του οποίου ο λυπητερός βίος, καθώς και η αυτοχειρία του, είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους.

Οι καταραμένοι ποιητές, όρος που προέρχεται από το (γαλλικό poètes maudits) είναι ποιητές που διάγουν τη ζωή τους έξω από τα κοινωνικά πλαίσια ή και ενάντια σε αυτά.

Η μοναξιά, η αντισυμβατικότητα, ο πόνος, η αφάνεια, η τρέλα, η αρρώστια, η άσωτη ή μποεμική ζωή έξω από τα κοινωνικά πρότυπα, όπως και ο πρόωρος θάνατος ή αυτοχειρία είναι βασικά στοιχεία της βιογραφίας ενός καταραμένου ποιητή.

Ο όρος ξεκίνησε από τη Γαλλία τον 18^ο αιώνα, και παρόλο που δεν εντάχθηκε ποτέ επίσημα στη λογοτέχνια, ως ξεχωριστό ακαδημαϊκό είδος, εν τούτοις είναι πολύ δημοφιλής σε όλο τον κόσμο.

Πρώτος καταραμένος ποιητής, από τον 15^ο κιόλας αιώνα, θα θεωρεί αργότερα ο Βιγιόν. Ο Φρανσουά Βιγιόν γεννήθηκε στο Παρίσι το 1431 και ήταν ένας λόγιος αλήτης με έντονη εγκληματική δραστηρίοτητα καθόλη τη ζωή του, μέχρι και την εξορία του, όπου χάνονται τα ίχνη του. Ακόλουθεί ένα από τα ποιήματά του, με τίτλο Η Διαθήκη: Επιτάφιον

Εδώ κείτεται, και κοιμάται βαθιά μες στο μνήμα

Αυτός που η Αγάπη την περιφρόνησή του έκαμε θύμα,

Ένας υπότροφος μικρός με τον έναν ή τον άλλον τρόπο

Φρανσουά Βιγιόν ήταν τ’ όνομά του, γραμμένο με κόπο.

Ποτέ δεν αποκόμισε μια μπουκιά από αραποσίτη,

Ισχυρογνώμων μ’ όλα τα μέσα, καθώς ο καθείς γνωρίζει,

Κρεβάτι, τραπέζι και καλάθι τα πάντα έχει λησμονήσει,

Γενναίοι, τώρα το τραγούδι του έχει ξεκινήσει.