Vladimir Tatlin – Ο Πολυμήχανος Ιδρυτής του Καλλιτεχνικού Κινήματος του Κονστρουκτιβισμού 

Ο Vladimir Tatlin (1885 – 1953) ήταν Ρώσος  ζωγράφος, αρχιτέκτονας και σκηνογράφος. Ο Τάτλιν απέκτησε φήμη ως ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε το Μνημείο της Τρίτης Διεθνούς, ευρύτερα γνωστό ως Πύργος του Τάτλιν, το οποίο ξεκίνησε το 1919. Με τον καλλιτέχνη Kazimir Malevich ήταν μια από τις δύο πιο σημαντικές προσωπικότητες της Σοβιετικής Τέχνης την δεκαετία του 1920 και αργότερα έγινε σημαντικός καλλιτέχνης στο Κονστρουκτιβιστικό Κίνημα. 

Ο Vladimir Yevgrafovich Tatlin (Βλαδιμίρ Τάτλιν) γεννήθηκε στη Μόσχα ή στο Χάρκοβο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας του ήταν ευγενής και μηχανολόγος μηχανικός που αποφοίτησε από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Αγίας Πετρούπολης, ενώ η μητέρα του, Nadezhda Nikolaevna Tatlina (Bart) ήταν ποιήτρια. Όταν πέθανε η μητέρα του, το 1887, ο πατέρας του παντρεύτηκε ξανά και εγκαταστάθηκε στο Χάρκοβο.’Οταν πέθανε και ο πατέρας του το 1904, ο τότε νεαρός Βλαντιμίρ αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του στο τη Σχολή Τεχνών του Χάρκοβο και να φύγει για την Οδησσό για να γίνει ναυτικός. 

Το 1910 ολοκλήρωσε με επιτυχία τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών N. Selivestrov Penza στην πόλη Πένζα, της Ρωσίας. Μετά ταξίδεψε στη Μόσχα και γράφτηκε ξανά στο Κολέγιο Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής. Μεταξύ των συγχρόνων του ήταν οι Larionov, Goncharova, Kuznetsov, David Burlyuk, Pyotr Konchalovsky, Aristarkh Lentulov, Robert Lalk και οι ζωγράφοι-ποιητές Alexei Kruchenykh και Vladimir Mayakovsky. Ήταν μια σύνθετη και γόνιμη ακαδημία που πήγε πολύ μακριά για να διαδώσει την επιρροή και τις τεχνικές της ιμπρεσιονιστικής ζωγραφικής μέσα Ρωσία. 

Ο Τάτλιν παρέμεινε στο Κολλέγιο της Μόσχας μέχρι το 1911, όπου έγινε ιδιαίτερα φιλικός με τον μαθητή της ζωγραφικής Alexander Vesnin και δημιούργησαν μαζί ένα στούντιο στην οδό Ostozhenko στη Μόσχα. Μαζί έδωσαν ιδιαίτερα μαθήματα ζωγραφικής για να συντηρηθούν. Ο πολυτάλαντος Τάτλιν τραγουδούσε και έπαιζε μπαντούρα, ένα ουκρανικό λαϊκό όργανο για επιπλέον εισόδημα. 

Το 1913, ο Τάτλιν εξοικιώθηκε και επηρεάστηκε από το έργο του Πάμπλο Πικάσο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Παρίσι, παράδειγμα το παρακάτω έργο του με κυβιστικό στυλ:

Το πιο γνωστό του έργο είναι ο “Πύργος του Τάτλιν” ή ”Μνημείο της Τρίτης Διεθνούς”, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά βοήθησε τον Τάτλιν να αποκτήσει φήμη ως ο αρχιτέκτονας. Άρχισε να το σχεδιάζει το 1919 και το μνημείο επρόκειτο να είναι ένας ψηλός πύργος από σίδηρο, γυαλί και χάλυβα που θα ήταν υψηλότερο από τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι (το Μνημείο της Τρίτης Διεθνούς ήταν ένα τρίτο ψηλότερο σε ύψος 400 μέτρων). Ολόκληρο το κτίριο επρόκειτο να στεγάσει την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία της Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΔ) ή Κομιντέρν και να αποτελέσει κεντρικό χώρο για τη δημιουργία και τη διάδοση της προπαγάνδας. Για οικονομικούς και πρακτικούς λόγους, ωστόσο, ο πύργος δεν χτίστηκε ποτέ.

Ο Τάτλιν θεωρήθηκε επίσης ως γενάρχης του σοβιετικού μεταεπαναστατικού Κονστρουκτιβιστικού Κινήματος της τέχνης με τα προεπαναστατικά αντεπαναστατικά του ανάγλυφα, τις τρισδιάστατες κατασκευές από ξύλο και μέταλλο, μερικές τοποθετημένες σε γωνίες (γωνιακά αντί-ανάγλυφα) και άλλες πιο συμβατικά. Ο Τάτλιν συνέλαβε αυτά τα γλυπτά για να αμφισβητήσει τις παραδοσιακές ιδέες της τέχνης, αν και δεν θεωρούσε τον εαυτό του κονστρουκτιβιστή και αντιτάχθηκε σε πολλές από τις ιδέες του κινήματος. 

Ο Τάτλιν αφιερώθηκε επίσης στη μελέτη ρούχων και διάφορων αντικειμένων με αποκορύφωμα την κατασκευή της προσωπικής ιπτάμενης συσκευής Letatlin, μια ανθρώπινη ιπτάμενη μηχανή. Η συσκευή Letatlin δημιουργήθηκε το 1932 και ήταν το τελευταίο σημαντικό του δημιούργημα, το οποίο ονομάστηκε Letatlin από ένα κράμα του ονόματός του και του ρωσικού ρήματος letat’, ή «να πετάω». Η συσκευή αποτελείτο από ένα καλάθι σώματος για τον άνθρωπο χειριστή κατασκευασμένο από λυγισμένο ξύλο και φτερά που εκτείνονταν σχεδόν 10 μέτρα σε πλάτος, επενδυμένο με μετάξι αλεξίπτωτου. Ο Τάτλιν έφτιαξε τρεις εκδοχές του Letatlin και ένα από αυτά, περίμενε ότι θα ήταν χρήσιμο αν η βιομηχανία προσάρμοζε το σχέδιό του για μαζική παραγωγή. Οι επιβατικές πτήσεις υπήρχαν ήδη στη Ρωσία εδώ και μια δεκαετία, και ένα εργοστάσιο στη Μόσχα εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε τη σειριακή παραγωγή μικρών πολιτικών αεροπλάνων. Αλλά ο Τάτλιν οραματίστηκε ότι το έργο του θα γινόταν ένα πιο απτό, οικιακό καταναλωτικό είδος για τον πρόσφατα σφυρηλατημένο Σοβιετικό άνδρα, δίνοντας στις μάζες πρόσβαση σε προσιτό ιπτάμενο εξοπλισμό που θα έκανε τις αερομεταφερόμενες μετακινήσεις τόσο συνηθισμένες όσο οι βόλτες με ποδήλατο. Τα σοβιετικά σχολεία θα διέθεταν μαθήματα για παιδιά για την απόκτηση της τέχνης της πτήσης, πίστευε, μα το όραμα του ήταν μάταιο. 

Ο Τάτλιν δίδαξε και σκηνοθέτησε το τμήμα θεάτρου, κινηματογράφου και φωτογραφίας στο Ινστιτούτο Τέχνης του Κιέβου από το 1925 έως το 1927. Το 1930 ένας από τους μαθητές του υπήρξε ο Ουκρανός αρχιτέκτονας, Joseph Karakis, δημιουργός δεκάδων κτιρίων που σήμερα θεωρούνται αρχιτεκτονικά μνημεία. To 1929, του ζητήθηκε να εικονογραφήσει ένα βιβλίο On the Sailing Ship του S. Sergei.

Από τη δεκαετία του 1930 ο Τάτλιν εργάστηκε για διάφορα θέατρα στη Μόσχα και κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, στο Γκόρκι. Εργάστηκε επίσης για και με πολλούς σοβιετικούς καλλιτεχνικούς οργανισμούς. Το 1948, o Τάτλιν επικρίθηκε έντονα για τη δήθεν αντικομμουνιστική του στάση και έχασε τη δουλειά του. 

Ο Βλαντιμίρ Τάτλιν πέθανε το 1953 στη Μόσχα. Αν και  ενέπνευσε γενιές καλλιτεχνών και τα μουσεία τέχνης γιορτάζουν την εκατονταετηρίδα της Ρωσικής Επανάστασης του 1917, τα πρωτότυπα έργα του Βλαδιμίρ Τάτλιν σπάνια υπάρχουν σε αυτές τις αναδρομικές εκθέσεις.