Ο Γιώργος Ταξιαρχόπουλος είναι εικαστικός καλλιτέχνης, διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού της Κύπρου και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κέντρου Τεχνών Λεμεσού- Αποθήκες Παπαδάκη.
Έργο εμπνευσμένο από τον σπουδαίο Έλληνα ποιητή Κ.Π. Καβάφη
Ο Γιώργος Ταξιαρχόπουλος μελέτησε το πνεύμα του Κ.Π. Καβάφη, τη σχέση του με την αρχαιότητα, τη μεθοδολογία του (γράψιμο κι εκδόσεις), και δημιούργησε ένα έργο τέχνης στη φόρμα του βίντεο ποιήματος (video poetry).
Πρόκειται για ένα ψηφιακό παράδειγμα στα πρότυπα των μονότυπων εκδόσεων που ο φημισμένος ποιητής επέλεγε να εκδίδει και να διαθέτει ο ίδιος στους ενδιαφερόμενους. Η μονότυπη έκδοση με τη χειροποίητη αισθητική, πρόσφερε στον ποιητή την ευελιξία να επιλέγει τα ποιήματά του και να τα συνθέτει κάθε φορά με την ανάλογη σειρά που ο ίδιος επιθυμούσε να αναγνωστούν από τον ενδιαφερόμενο. Υπέβαλλε δηλαδή την ποίησή του σε ένα είδος μοντάζ, προκειμένου να επιτύχει την απόρροια νοημάτων και την ανάφλεξη αισθήσεων από τον αναγνώστη προς την κατεύθυνση που τον ενδιέφερε να στραφεί η επικοινωνία τους, αλλά και όπου εδράζονταν οι εμμονές του.
Ο Κ.Π. Καβάφης ήταν ιδιαιτέρως οξύς και κοφτερός στη σκέψη του, συμβολιστής.
Ο Γιώργος Ταξιαρχόπουλος, επίσης λάτρης των συμβόλων και των αλληγοριών στα έργα του, εμπνέεται από τις δημιουργικές αυτές λεπτομέρειες του έργου του Κ.Π. Καβάφη και επιλέγει 9 διαφορετικούς στίχους από γνωστά ποιήματά του, τους στοιχειοθετεί σε ένα συνεχές επιλέγοντας τη σύνθεσή τους και δημιουργεί έτσι έναν «ΧΡΗΣΜΟ» «βιωματικό, ευχητήριο και προφητικό», όπως λέει ο ίδιος, με νέα νοήματα, νέο ποιητικό περιεχόμενο. Ένα οπτικό-ακουστικό ποίημα δηλαδή, βίντεο τέχνης, με αρχή, μέση κι επίλογο, βασισμένο στις δομές των ποιητικών ιστοριών του Αλεξανδρινού, αναδεικνύοντας την παρουσία της αρχαιοελληνικής σκέψης στα έργα του.
Το έργο του Γιώργος Ταξιαρχόπουλος, βασισμένο σε εικόνες από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και το Επιγραφικό Μουσείο, οι οποίες αναφέρονται στην ιστορία και συνδυάζονται με σύγχρονες χειρονομίες μυστηρίου που αποδίδονται με εικόνα και ήχο, και αποπνέουν έναν πνευματώδη αυτισμό μέσα στο αστικό περιβάλλον όπου εκτυλίσσονται, αιχμαλωτίζοντας τον θεατή στον συμπαγή ποιητικό του τόπο.
Χρησιμοποιώντας εικόνες από ευρήματα ανασκαφών -αφιερωματικές επιγραφές- δίπλα σε εικόνες που καταγράφει ή δημιουργεί ο ίδιος, πλέον των αποσπασμάτων και των ήχων που οι αναγνώσεις επιφανών προσωπικοτήτων προσδίδουν στο έργο, επιτυγχάνει να μας προβληματίσει στο τέλος, αφήνοντάς μας νύξεις για τη σύγχρονη καθημερινότητα και την ποιητική σχέση της με την αρχαία παράδοση, καθώς και να μας προτρέψει να διερευνήσουμε εκ νέου, με συνθετικό τρόπο, το έργο του ποιητή.
Το έργο «Χρησμός» ανήκει στην μόνιμη συλλογή έργων τέχνης του Ιδρύματος Ωνάση στην Αθήνα.
Πηγή: onassis.org
