Διαβάζω άρθρα σε διάφορα site -υποτίθεται επιπέδου- για τις κρίσεις πανικού, την μανιοκατάθλιψη και άλλες ψυχικές νόσους, από άσχετους.
Εγκληματολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς- που δεν γνωρίζουν τίποτε για τα θέματα ψυχικής υγείας- ακόμη και ψυχολόγους που για όσους έχουν ψαχτεί, δεν είναι σε θέση να προσφέρουν βοήθεια στον ψυχικά πάσχοντα ασθενή, διότι δεν γνωρίζουν!
Δεν έχουν περάσει στην Ιατρική, είναι σε Τμήμα του Πανεπιστημίου και λόγω της φύσης της δουλειάς μου, τους γνώρισα, γίναμε φίλοι -με ψυχολόγους- και το παραδέχτηκαν οι ίδιοι πως δεν μπορούν να βοηθήσουν!!!
Κι όμως τα άτομα αυτά έχουν διοριστεί για να διαχειριστούν τα προβλήματα των φοιτητών, προβλήματα που έχουν βαθιές ρίζες στα παιδικά χρόνια και την οικογένεια.
Μόνον ο ψυχίατρος μπορεί ν αναλάβει άτομα με ψυχικές νόσους και να τα βοηθήσει να ξεπεράσουν τα προβλήματα και σε άλλες βαριές περιπτώσεις να έχουν μια ποιότητα ζωής.
Θα αναρωτηθείτε πως μια δημοσιογράφος μπορεί να κρίνει αυτές τις ειδικότητες. Απλά είναι τα πράγματα. Έχω βιώσει τις κρίσεις πανικού σε όλο τους το μεγαλείο κι έχω γράψει βιβλίο γι αυτή την οδυνηρή κατάσταση, που ναι μεν τα έχεις τετρακόσια, το μυαλό σου δουλεύει και παίρνει στροφές τετραπλάσιες από τους άλλους, αλλά το συναίσθημα κυριαρχεί στην λογική , με αποτέλεσμα η σύγκρουση συναισθήματος και λογικής να φέρνουν το άτομο σε σύγχυση και να μην είναι σε θέση να κατανοήσει τι το συμβαίνει όταν έρχεται η κρίση πανικού και τον διαλύει.
Δεν είναι η νόσος που προκαλεί οδύνη και απομονώνει τα άτομα αυτά, αλλά τα συμπτώματα που είναι τόσο έντονα και δυνατά, που όσο κι αν προσπαθείς να τα τιθασεύσεις, είναι δύσκολο.
Με τους ψυχολόγους και άλλους «αγύρτες» όπως τους ονομάζω, δεν βρήκα λύση στο πρόβλημά μου, ταλαιπωρήθηκα χρόνια μαζί τους, ώσπου αποφάσισα να πάω σε ψυχίατρο.
Ναι, έγινα καλά. Ναι δεν κάνω κρίσεις πανικού – εκτός και μου συμβεί κάτι πολύ σοβαρό όπως ο θάνατος συγγενών, φίλων και αγαπημένων προσώπων.
Και ΝΑΙ, όσοι πάσχουν από κρίσεις πανικού δεν έχουν πρόβλημα με το μυαλό τους, δεν είναι φευγάτοι, δεν ενοχλούν κανέναν. Δεν κάνουν κακό σε κανέναν, παρά μόνον στον ίδιο τους τον εαυτό.
Είναι ευαίσθητοι, ευάλωτοι αλλά ταυτόχρονα δυνατοί.
Υποφέρουν σιωπηλά κι όσοι αρνούνται να επισκεφθούν ψυχίατρο, θα υποφέρουν σε όλη τους την ζωή.
Ενώ υπάρχει λύση.
Ένας καλός ψυχίατρος θα βρει την αιτία της εκδήλωσης των κρίσεων πανικού και δεν θα σταθεί στα συμπτώματα.
Η αιτία είναι βαθιά καταχωνιασμένη στο υποσυνείδητο και πρέπει να αναδυθεί, να την «δει» και να την αποδεχτεί το άτομο, ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει τις κρίσεις που του κάνουν την ζωή κόλαση.
Είναι χαρακτηριστικό των «νευρωσικών» (άτομα που εκδηλώνουν κρίσεις πανικού), να λένε στον ψυχίατρό τους πως φταίει η δουλειά, φταίει το περιβάλλον τους, όμως δεν είναι σε αυτά που πιστεύει η αιτία που υποφέρει.
Τα συμπτώματα των κρίσεων πανικού είναι δυνατά και αποδυναμώνουν το άτομο.
Ταχυκαρδία, εφίδρωση, πνίξιμο στο λαιμό-ότι δεν υπάρχει αέρας ν αναπνεύσουν-τα πόδια τρέμουν και αισθάνεται ότι θα πέσει , πως δεν έχει ισορροπία, τα πολλά ρούχα τον πνίγουν, δεν μπορεί να περπατήσει, δεν μπορεί να μπει σε κλειστούς χώρους (σούπερ μάρκετ, θέατρο, σινεμά κ. α.) διότι αισθάνεται εγκλωβισμένος.
Σταματά την οδήγηση διότι δεν είναι σε θέση να ανοιχτεί στον δρόμο, -αγοραφοβία-, μήτε σε υπερβολική κίνηση καθηλωμένος – κλειστοφοβία, δεν βρίσκει πουθενά διέξοδο.
Δεν μπορεί να διασχίσει λεωφόρους διότι έχει το αίσθημα του κενού, θα πέσει κάτω στον δρόμο και θα πεθάνει.
Πολλές ζωές καταστράφηκαν από τις κρίσεις πανικού, έμειναν μέσα στο σπίτι εγκαταλείποντας δουλειά, φίλους, οικογένεια….
Κι όλο αυτό διότι δεν ζήτησαν βοήθεια.
Εδώ παίζει ρόλο και το περιβάλλον του ατόμου, το οποίο σε ποσοστό 99% θα αποτρέψει την επίσκεψη σε ψυχίατρο, λέγοντας την γνωστή φράση «θα πας και θα σε τρελάνει, θα σου δώσει φάρμακα και θα γίνεις φυτό».
Είναι εγκληματικό!!!
Τα φάρμακα είναι αυτά που θα μειώσουν τα συμπτώματα, ώστε το άτομο να μπορεί ν ακούει τον γιατρό του, να αντιλαμβάνεται όλα όσα σκαλίζει στο υποσυνείδητο και σιγά – σιγά τα βγάζει στην επιφάνεια.
Κανείς δεν τρελάθηκε, ούτε έπαθε κάτι από την χρήση των φαρμάκων που συστήνει ο θεράπων ιατρός.
Όμως το στίγμα καλά κρατεί στην Ελλάδα και όλοι κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Με αποτελέσματα τραγικά, όπως οι αυτοκτονίες.
Δώστε ώθηση στον εαυτό σας!
«Ξύπνα και ορθώσου!».
Ζήτησε βοήθεια και η ζωή σου θ αλλάξει, θα ζήσεις ξανά όπως πριν, χωρίς τα δεκανίκια – όλους νομίζεις πως τους έχεις ανάγκη και ανέχεσαι τα πάντα από εκείνους που εκμεταλλεύονται την κατάστασή σου!
Στηρίξου σε Εσένα και τις Δυνάμεις σου.
Μπορείς να απαλλαγείς από τις κρίσεις πανικού, ΝΑΙ.
Και είναι σίγουρο, πως δεν θα πέσεις ποτέ κάτω στο έδαφος, μήτε θα πεθάνεις!!
Πάρε την απόφαση και πάρε τον δρόμο της γιατρειάς.
Της απελευθέρωσης απ όλα όσα σε βασανίζουν.
Η ζωή σε καλεί εκεί έξω…
Μην την χαραμίσεις για κανέναν.
…………
Βένη Παπαδημητρίου
