Ζούμε σε έναν κόσμο που τρέχει γρήγορα. Οι επιτυχίες και τα κατορθώματα των άλλων προβάλλονται διαρκώς – στα social media, στη δουλειά, ακόμα και στην προσωπική μας ζωή. Πόσο εύκολο είναι να χαρούμε πραγματικά για την επιτυχία κάποιου άλλου; Κι ακόμα πιο δύσκολη ερώτηση: πόσο εύκολα πέφτουμε στην παγίδα της ζήλιας ή της σύγκρισης;

Η χαρά του άλλου δεν είναι απώλειά σου

Το γεγονός ότι κάποιος άλλος τα κατάφερε δεν σημαίνει ότι εσύ απέτυχες. Η επιτυχία δεν είναι ένα κομμάτι τούρτα που όσο τρώνε οι άλλοι, λιγοστεύει για σένα. Είναι σαν φλόγα – ανάβει και μπορεί να ανάψει κι άλλες χωρίς να σβήσει.

Ζήλεια: ανθρώπινη αλλά παγιδευτική

Το να νιώσουμε ζήλια είναι ανθρώπινο. Το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτό το συναίσθημα. Το μετατρέπουμε σε κίνητρο ή το αφήνουμε να μας δηλητηριάσει; Η ζήλια που δεν αναγνωρίζεται γίνεται πίκρα. Αντίθετα, η ειλικρινής χαρά για τον άλλον σε απελευθερώνει.

Η σύγκριση σκοτώνει τη μοναδικότητα

Καθένας έχει το δικό του μονοπάτι, τον δικό του χρόνο και τις δικές του δυσκολίες. Συγκρίνοντας τον εαυτό σου με τον άλλον, παραβλέπεις τις προσωπικές σου νίκες. Όταν βλέπεις κάποιον να πετυχαίνει, να θυμάσαι: δεν ξεκίνησε από το ίδιο σημείο με σένα.

Το “μπράβο” λέει πολλά για σένα

Όταν συγχαίρεις κάποιον αληθινά, δείχνεις αυτοπεποίθηση, συναισθηματική νοημοσύνη και γενναιοδωρία. Το “μπράβο” είναι ένας καθρέφτης: δείχνει πόσο καλά νιώθεις με τον εαυτό σου.

Η επιτυχία των άλλων μπορεί να γίνει έμπνευση

Αντί να βλέπεις την επιτυχία σαν ανταγωνισμό, δες την σαν χάρτη. Ρώτα: “Πώς τα κατάφερε; Τι μπορώ να μάθω;” Η χαρά τους μπορεί να είναι το έναυσμα για τη δική σου διαδρομή.