«Το μολυβένιο στρατιωτάκι» – Παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 

Το στρατιωτάκι του τίτλου είναι ένας από τα 25 που φυλάσσονται σε ένα κουτί. Σε αντίθεση με τα άλλα στρατιωτάκια ωστόσο, έχει μόνο ένα πόδι, επειδή δεν υπήρχε αρκετό υλικό στο εργοστάσιο για να φτιάξει ένα άλλο πόδι. Ωστόσο, ο στρατιώτης είναι «σταθερός» αν και του λείπει ένα πόδι.

Μεταξύ των άλλων παιχνιδιών που φυλάσσονται στο παιδικό δωμάτιο είναι ένα χάρτινο κάστρο που περιέχει μια μπαλαρίνα φτιαγμένη από χαρτί, η οποία στέκεται και αυτή στο ένα πόδι, κάνοντας μια στάση μπαλέτου. Το στρατιωτάκι την ερωτεύεται και ένα άλλο παιχνίδι που είναι ένα jack-in-the-box, με καλικάτζαρο μέσα, ανοίγει ένα βράδυ και κατασκοπεύει το μολυβένιο στρατιωτάκι να κοιτάζει με λαχτάρα τη μπαλαρίνα. O καλικάτζαρος βρίζει και το απειλεί καθώς το στρατιωτάκι. καθώε ζηλεύει και είναι κι αυτός ερωτευμένος με τη χάρτινη μπαλαρίνα.

Την επόμενη μέρα το ακλόνητο στρατιωτάκι τοποθετείται σε ένα περβάζι όπου ο άνεμος το παρασύρει στο δρόμο. Τον αρπάζουν κάτι παιδιά και του φτιάχνουν μια χάρτινη βάρκα, το τοποθετούν μέσα και το βάζουν στο νερό της υδρορροής. Το στρατιωτάκι αποδέχεται στωικά τη μοίρα του καθώς τον παρασύρει το νερό. Η υδρορροή ρέει σε ένα μεγάλο κανάλι και ο στρατιώτης συνειδητοποιεί ότι το χάρτινο καράβι του πρόκειται να καταρρεύσει. Ωστόσο, τον καταπίνει ένα μεγάλο ψάρι. Το στρατιωτάκι ελευθερώνεται όταν η οικογένεια του αγοράζει το ψάρι. Τα παιδιά της οικογένειας το ανασύρουν αλλά λίγο μετά ένα από αυτά τον παίρνει και τον ρίχνει στη φωτιά. Την ίδια μοίρα έχει και η χάρτινη μπαλαρίνα.

Ο μολυβένιος στρατιώτης δέχεται τη μοίρα του με στωική παραίτηση, υποθέτοντας ότι ο ζηλιάρης καλικάντζαρος είναι υπεύθυνος για τη δυστυχισμένη μοίρα τους ανάμεσα στις φλόγες. Το μόνο που μένει από τις φλόγες είναι η καρδιά του μολυβένιου στρατιώτη, που με κάποιο μαγικό τρόπο δεν κάηκε.