Όνειρα. Αυτά τα μοναδικά, πολύχρωμα τοπία που δημιουργούμε μέσα μας, γεμάτα από επιθυμίες, στόχους και φιλοδοξίες. Είναι το εσωτερικό μας μονοπάτι προς το άγνωστο, προς κάτι μεγαλύτερο από την καθημερινότητα. Αλλά πόσο συχνά ανακαλύπτουμε ότι δεν μπορούν όλοι να τα κατανοήσουν; Και πόσο δύσκολο είναι να μοιραστούμε το βάθος τους με τον υπόλοιπο κόσμο;
Τα όνειρα ανήκουν σε εμάς. Είναι προσωπικά, ιερά, κρυμμένα μέσα στη φαντασία μας και στη δύναμη της θέλησής μας. Δεν περιμένουμε από όλους να τα αφουγκραστούν, γιατί κάθε άνθρωπος βλέπει τον κόσμο με τα δικά του μάτια, γεμάτος με τις δικές του εμπειρίες και περιορισμούς. Πολλοί, ενδεχομένως, να μην κατανοούν το πάθος ή τον στόχο μας, γιατί απλά δεν έχουν περπατήσει στα ίδια μονοπάτια ή δεν έχουν αφεθεί στη μαγεία της δημιουργίας και της επιδίωξης του ακατόρθωτου.
Όταν τα όνειρά μας δεν γίνονται κατανοητά, είναι εύκολο να απογοητευτούμε. Αλλά ακριβώς εκεί βρίσκεται η δύναμή μας: τα όνειρα αυτά είναι δικά μας και, εν τέλει, είμαστε εμείς αυτοί που πρέπει να τα ακολουθήσουμε. Ο κόσμος μπορεί να μην είναι πάντα έτοιμος να τα δει ή να τα δεχτεί, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι αξίζουν λιγότερο. Αντίθετα, αυτή η έλλειψη κατανόησης από άλλους μπορεί να είναι και μια υπενθύμιση της μοναδικότητάς τους.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε από όλους να αφουγκραστούν τα όνειρά μας. Άλλωστε, πολλές φορές τα πιο σημαντικά όνειρα είναι εκείνα που κανείς άλλος δεν βλέπει, αυτά που σπρώχνουν τα όρια του εφικτού και μας οδηγούν σε νέες διαδρομές. Οι σπουδαίες ιδέες και τα μεγάλα επιτεύγματα συχνά αρχίζουν από εκεί, από το ακατανόητο.
Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, να ονειρευόμαστε. Ας αφήσουμε τα όνειρά μας να μας καθοδηγούν, ακόμη και αν δεν τα καταλαβαίνει κανείς. Το ταξίδι τους, άλλωστε, είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
