Αν θες να γνωρίσεις την καρδιά της Κύπρου πρέπει να ταξιδέψεις στα χωριά της.

Όχι, όμως, σαν τουρίστας, αλλά σαν ντόπιος.

Να κάτσεις στο καφενείο να πιεις καφέ με τους χωριανούς και να τους ακούσεις τι λεν!

Να κεραστείς γλυκό από μια νοικοκυρά στην πέτρινη αυλή της και να της πεις για τη δική σου καταγωγή.

Να μπεις σε περιβόλι και να μαζέψεις αγαθά μαζί με τον παππού. Να ξαποστάσεις σε μια πέτρα και να ψωνίσεις από ένα παντοπωλείο του χωριού.

Μετά, πρέπει να περάσεις από μια εκκλησιά αν θες να μπεις στην καρδιά της Κύπρου.

Κι αφού προσευχηθείς όπως θες, κλείσε την πόρτα και φύλαξε στην καρδιά σού την Κύπρο.

Η κυπριακή ύπαιθρος βγαίνει από τα σπλάχνα της γης. Ξηρασία και απαντοχή.

Λίγο πράσινο, πολύτιμο κάνει τους ανθρώπους να μαθαίνουν την υπομονή.

Υπομονή για να βρέξει, υπομονή για λευτεριά, υπομονή για καλύτερες μέρες.

Απροσποίητη η καρδιά της Κύπρου στα ορεινά.

Ανθρώπινοι οι χωριάτες, συνήθως περιμένουν τα παιδιά τους να φανούν.

Αυτά που τα έφαγε η πόλη.

Κάθονται υπομονετικά και περιμένουν, τη βροχή.

Αν θες, λοιπόν να γνωρίσεις την καρδιά της Κύπρου μη μείνεις στις παραλίες.

Ταξίδεψε στα χωριά!