Ο άνθρωπος, ο οποίος είναι επιφανειακός, αγνοεί κυριολεκτικά το βάθος, την αλήθεια και γενικά την πραγματικότητα. Επιπλέει στην επιφάνεια έχοντας σαν κύρια ασχολία την εξωτερική εμφάνιση και το περιτύλιγμα, παρακάμπτοντας το περιεχόμενο.

Η αυτοκριτική, ανήκει στο λεξικό με τις άγνωστες λέξεις ενώ στην καθημερινότητά του, κατατάσσει στις μόνιμες ασχολίες του την αυστηρή κριτική για τους γύρω του.  Με τον εαυτό του βεβαίως, είναι εξαιρετικά επιεικής, όσα λάθη κι αν κάνει. Λατρεύει κάθε παράλογη και αλλοπαρμένη κολακεία που του γίνεται, αγνοώντας τον πυρήνα της ουσίας.

Μοιάζει με άδειο τενεκεδένιο ανθρωπάκι, το οποίο απέχει απ’ οποιαδήποτε εσωτερική αναζήτηση, δημιουργία ή εξέλιξη του εαυτού του.  Απώτερος σκοπός, μονάχα το κέρδος.

Η πνευματική ρηχότητα, ανθίζει καθημερινά στην εποχή μας. Βαρύτητα δίνεται στις οικονομικές απολαβές και το κοινωνικό στάτους, στις αξιόλογες γνωριμίες, στις μεγάλες και επώνυμες συνεργασίες, στο τρανταχτό όνομα, την ακριβή δερμάτινη καρέκλα πίσω από ένα γραφείο. Οι πραγματικά ταλαντούχοι άνθρωποι, οι λάτρεις της δημιουργίας και  οι αξίες, ποδοπατούνται και ποινικοποιούνται με βαριές ποινές. Οι λάτρεις της υποκουλτούρας κρίνουν με βάση το εξώφυλλο και τη μόστρα.

Όποιοι έχουν στόχους και πατάνε γερά στα πόδια τους, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να παραδεχτούν τα λάθη ή τις ατέλειες τους. Γνωρίζουν όμως καλά και τις αρετές τους.  Όσο κι αν επικρατεί η μάστιγα των επιφανειακών φαινομένων, οι άνθρωποι αυτοί, έχουν τη δύναμη να πιάνουν τη ζωή από το χέρι και να ανακαλύπτουν καθημερινά το πραγματικό νόημα και το βάθος της ουσίας των πραγμάτων. Αντίθετα, οι επιφανειακοί, συνεχίζουν να παίζουν το κυνήγι της επιβεβαίωσης, περιμένοντας μελιστάλαχτα λόγια από τους άλλους. Αρνούνται να καταλάβουν, πως όσο αναζητούν την επιβεβαίωση τόσο μένουν δέσμιοι στα δεσμά τους, χάνοντας τη μαγεία της πραγματικής ελευθερίας. 

Είναι υπέροχο, όταν δεν χρειάζεται να εξαρτάσαι από τους άλλους. Έχεις αρμονία, ισορροπία και τεράστια δύναμη. Νιώθεις ευτυχισμένος, επειδή είσαι αυτόνομος.  Δεν χρειάζεται να κυνηγήσεις κανέναν, δεν ζητιανεύεις ψίχουλα από δεξιά κι αριστερά, δεν σε ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων και δεν περιμένεις από τους γύρω σου να ανακαλύψουν την αξία σου.

Ο αληθινά ευτυχισμένος άνθρωπος, δεν έχει ανάγκη από κανένα περιτύλιγμα.  Γνωρίζει πως η ευτυχία είναι στα απλά, στα καθημερινά και στα ουσιαστικά. Δεν θα χρειαστεί να ψάξει τη γνώση στην επιφάνεια καμιάς θάλασσας και σε καμιά βάση δεδομένων. Ξέρει πολύ καλά, πως βρίσκεται στον πάτο, βαθιά… Εκεί είναι η αφετηρία, εκεί και ο τερματισμός!

 

: