Οι περισσότεροι ποδοσφαιρόφιλοι γνωρίζουν ότι το πέναλτι δεν ήταν πάντα στο ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Όμως λίγοι γνωρίζουν την ιστορία του και πότε θεσπίστηκε.
Σήμερα το πέναλτι είναι αναπόσπαστο μέρος του ποδοσφαίρου σε όλον τον κόσμο. Είναι μια διαδικασία που τις περισσότερες φορές παίζει το δικό της ρόλο σε ένα ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα. Δεν ξέρω αν χωρίς το πέναλτι το ποδόσφαιρο θα ήταν καλύτερο ή όχι. Όμως χωρίς το πέναλτι πάμπολλα ποδοσφαιρικά αποτελέσματα, τίτλοι και κύπελλα σαφώς θα είχαν διαφορετική έκβαση.
Παλιότερα στο ποδόσφαιρο, λοιπόν, δεν υπήρχε η διαδικασία του πέναλτι. Έτσι πολλοί αμυντικοί, για να σταματήσουν τους επιτιθέμενους, είτε σταματούσαν την μπάλα με τα χέρια είτε έκαναν σκόπιμα φάουλ για να μην δεχτούν τέρμα. Η ποινή για αυτές τις παραβάσεις ήταν ένα συνηθισμένο φάουλ. Με τον τρόπο αυτόν η αμυνόμενη ομάδα προστάτευε την εστία της χωρίς ιδιαίτερο κίνδυνο για τα δίχτυα της.
Έτσι το 1880, ένας Ιρλανδός τερματοφύλακας και μέλος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ιρλανδίας, ο Ουίλιαμ ΜακΚραμ, επινόησε τον κανονισμό του πέναλτι, αλλά χωρίς καθολική αποδοχή. Τα πράγματα άλλαξαν λίγα χρόνια μετά, το 1891, μετά από έναν προημιτελικό αγώνα για το Κύπελλο Αγγλίας, μεταξύ της Στόουκ Σίτυ και της Νοτς Κάουντι. Λίγο πριν από τη λήξη του παιχνιδιού η Νοτς προηγείτο με 1-0 και η Στόουκ πίεζε να ισοφαρίσει. Σε μια φάση υπέρ της Στόουκ η μπάλα πήγαινε στα δίχτυα, αλλά ένας παίκτης της Νοτς την σταμάτησε με το χέρι. Δόθηκε φάουλ πάνω στη γραμμή τέρματος και όπως ήταν φυσικό, με τόσους παίκτες πάνω στη γραμμή η μπάλα αποκρούστηκε κι έτσι η Νοτς κέρδισε το παιχνίδι. Τότε ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών γιατί το αποτέλεσμα θεωρήθηκε άδικο κι έτσι επανήλθε η ιδέα του πέναλτι. Τελικά, στις 2 Ιουνίου του 1891 η Διεθνής Ένωση Ποδοσφαίρου, που αποτελόταν από τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες της Αγγλίας, της Σκωτίας, της Ιρλανδίας και της Ουαλλίας υιοθέτησαν επίσημα τον κανονισμό του πέναλτι, ο οποίος τέθηκε σε εφαρμογή σε όλα τα πρωταθλήματα από τη σεζόν 1891-1892.
Ο πρώτος κανονισμός του πέναλτι ανέφερε: “Εάν ένας παίκτης ρίξει στο έδαφος επίτηδες έναν αντίπαλο ποδοσφαιριστή ή πιάσει την μπάλα με τα χέρια επίτηδες μέσα στην περιοχή του, ο διαιτητής θα καταλογίζει στον αντίπαλο πέναλτι, που θα εκτελείται από οποιοδήποτε σημείο στις 12 γιάρδες από την γραμμή του τερματοφύλακα κάτω από τις εξής συνθήκες: Όλοι οι παίκτες εκτός αυτού που εκτελεί το πέναλτι και του τερματοφύλακα θα βρίσκονται πίσω από την μπάλα τουλάχιστον έξι γιάρδες. Γκολ μπορεί να μετρήσει από εκτέλεση πέναλτι”.
Το πρώτο πέναλτι στην ιστορία του ποδοσφαίρου εκτελέστηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1891 από τον Μπίλι Χιθ της Γουλβς, σε αγώνα μεταξύ Γουλβς και Άρλιγκτον.
Στην πορεία των χρόνων η διαδικασία του πέναλτι εξελίχθηκε αρκετά. Στα αρχικά στάδια δεν υπήρχε η άσπρη βούλα και η μπάλα τοποθετούνταν σε οποιοδήποτε σημείο στις 12 γιάρδες από την εστία. Το 1905 εισήχθηκε η άσπρη βούλα που χρησιμοποιείται ως σήμερα. Επίσης το 1905 μπήκε ο κανονισμός ο τερματοφύλακας να παραμένει στη γραμμή του μέχρι την εκτέλεση, αφού ένας γιγαντόσωμος τερματοφύλακας, ο Φουλκς, πρώτα της Σέφφιλντ και μετά της Τσέλσι, έβγαινε από την εστία του και πλησίαζε τον ποδοσφαιριστή που το εκτελούσε, αφού ήταν θεόρατος, με 1.90 ύψος και 150 κιλά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκρούει όλα σχεδόν τα πέναλτι. Έτσι άλλαξε ο κανονισμός για τη θέση του τερματοφύλακα.
Η διαδικασία των πέναλτι σε ισόπαλους αγώνες εισήχθηκε σχετικά πρόσφατα, το 1970 στην Αγγλία. Μέχρι τότε γινόταν στρίψιμο νομίσματος ποιος θα πάρει την πρόκριση μετά από ισοπαλία, ενώ λίγο αργότερα καθιερώθηκε ο επαναληπτικός αγώνας. Μέχρι και το 1986 δεν είχε καθολική εφαρμογή η διαδικασία των πέναλτι σε ισόπαλα παιχνίδια νοκ-άουτ. Τη χρονιά αυτή εφαρμόστηκε καθολικά η διαδικασία των πέναλτι και συνεχίζεται ως τις μέρες μας, όπως την γνωρίζουμε.
Σήμερα το πέναλτι είναι εκ των ων ουκ άνευ του ποδοσφαίρου. Κανένας από εμάς δεν μπορεί να φανταστεί το ποδόσφαιρο χωρίς την ύπαρξη πέναλτι.
