Η Frida Khalo είναι ίσως η πιο γνωστή γυναίκα ζωγράφος παγκοσμίως, διάσημη για τις σουρεαλιστικές της αυτοπροσωπογραφίες αλλά και για τη θυελλώδη σχέση της με τον ομότεχνο σύζυγο της Diego Rivera. Η ζωή και το έργο της αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον κινηματογράφο και την λογοτεχνία.
Η Κάλο γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1907 και ήταν η τρίτη κόρη του Guillermo και Matilda Kahlo. Ο πατέρας της ήταν φωτογράφος Ουγγρικής εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος έχει γεννηθεί στη Γερμανία, ενώ η μητέρα της ήταν Ισπανίδα και ιθαγενής Αμερικανίδα. Η ζωή της επρόκειτο να είναι μια μακρά σειρά σωματικών τραυμάτων και το πρώτο από αυτά ήρθε πολύ νωρίς. Από την ηλικία 6 ετών έπασχε από πολιομυελίτιδα. Το 1922 άρχισε να φοιτά στο Preparatoria, το πιο διάσημο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο Μεξικό, το οποίο μόλις είχε αρχίσει να δέχεται κορίτσια. Τότε μόνο 35 κορίτσια μπήκαν από 2000 μαθητές στο σχολείο. Εκεί γνώρισε τον σύζυγό της και σπουδαίο καλλιτέχνη Diego Rivera (1886-1957) , ο οποίος του ανατέθηκε να ζωγραφίσει μια τοιχογραφία στο σχολείο.
Το 1925 η Khalo υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα που έμελλε να καθορίσει την ζωή της.Ταξίδευε με λεωφορείο το οποίο συγκρούστηκε με ένα τραμ με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο δεξί της πόδι και η λεκάνη της. Αυτό το ατύχημα της στοίχισε τη δυνατότητα να κάνει παιδιά και υπέφερε από μακροχρόνιους πόνους κατά τη διάρκεια της ζωής της. Το 1926 ζωγράφισε την πρώτη της αυτοπροσωπογραφία και αυτή ήταν η αρχή της μεγάλης σειράς στην οποία χαρτογραφούσε τα γεγονότα της ζωής της και τις συναισθηματικές της αντιδράσεις σε αυτά.
Συνάντησε ξανά τον Rivera το 1928, μέσα από μια φιλία με τη φωτογράφο και επαναστάτρια Tina Modotti (1896-1942). Ο δεύτερος γάμος του Rivera είχε μόλις διαλυθεί και οι δυο τους διαπίστωσαν ότι είχαν πολλά κοινά και έτσι παντρεύτηκαν το 1929.
Η φήμη του Rivera ως εικαστικός καλλιτέχνης και ιδίως γνωστός για τις τοιχογραφίες του, άρχισε να ανθίζει το 1930 και έτσι το ζευγάρι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1931. Σε αυτό το στάδιο η Frida Khalo ήταν απλώς η σύζυγος του σπουδαίου Diego Rivera αλλά αυτό άλλαξε το 1932, όταν στον Rivera ανατέθηκε να δημιουργήσει τοιχογραφίες στο Μουσείο του Detroit. Η Frida έχασε το μωρό που κυοφορούσε, γεγονός που την ώθησε να ζωγραφίσει την ακόλουθη ελαιογραφία, ένα από τα πιο σημαντικά και ιδιαίτερα έργα της:
Το ζευγάρι επέστρεψε πίσω στο Μεξικό το 1935 και ο Rivera ξεκίνησε εξωσυζυγική σχέση με τη μικρότερη αδερφή της Khalo. Από τότε η σχέση τους δεν ήταν η ίδια και οι δυο τους ξεκίνησαν να έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις. Το 1938 ανατέθηκε στην Κhalo μια επίδειξη στη Julian Levy Gallery της Νέας Υόρκης από τον Andre Breton, τον εραστή της. Η παράσταση ήταν θρίαμβος και οι μισοί πίνακές της πουλήθηκαν. Την επόμενη χρονιά ο Breton της πρότεινε να κάνει έκθεση στο Παρίσι και ο ίδιος προσφέρθηκε να την οργανώσει. Παρόλα αυτά όταν η Khalo είχε φτάσει στο Παρίσι, όπου διαπίστωσε πως ο Breton δεν έκανε τον κόπο να βγάλει τα έργα της από το τελωνείο. Η επιχείρηση διασώθηκε από τον Marcel Duchamp (1887-1968), Γάλλο ζωγράφο και γλύπτη και η παράσταση άνοιξε περίπου 6 εβδομάδες αργότερα. Η έκθεση δεν είχε την οικονομική επιτυχία που περιμέναν, αλλά οι κριτικές ήταν πολύ θετικές. H Frida Khalo κέρδισε τον έπαινο δύο σημαντικών καλιτεχνών της ιστορίας της τέχνης, του Pablo Picasso (1881-1973) και του Wassily Kandinsky (1866-1944), ενώ το Μουσείο του Λούβρου αγόρασε μια φωτογραφία για το Leu de Paume.
Στις αρχές του 1940 η Khalo και ο Rivera χώρισαν αλλά συνέχισαν να κάνουν δημόσιες εμφανίσεις. Μετά το σκάνδαλο που αφορούσε τη δολοφονία του πρώην εραστή της Khalo, τον Ρώσο πολιτικό Leon Trotsky, έγινε η αφορμή να επανασυνδεθεί με τον πρώην σύζυγο της και να ξαναπαντρεύτουν τον ίδιο χρόνο.
Η καλλιτεχνική της φήμη της ζωγράφου συνέχισε να αυξάνεται, περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες παρά στο Μεξικό. Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις κύρους στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, στο Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών της Βοστώνης και στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας. Το 1946 έλαβε μια υποτροφία της κυβέρνησης του Μεξικού και την ίδια χρονιά ένα επίσημο βραβείο με την ευκαιρία της Ετήσιας Εθνικής Έκθεσης.
Ενώ κατά την δεκαετία του 1940 δημιούργησε τα καλύτερα έργα της στη δεκαετία του ’50 η δουλειά της έγινε χαοτική και αδέξια λόγω των επιπτώσεων του πόνου στις αρθρώσεις, των ναρκωτικών και των συνηθειών κατανάλωσης αλκοόλ. Το 1955 της προσφέρθηκε η πρώτη της ατομική έκθεση στο Μεξικό που έλαβε χώρα στην Πόλη του Μεξικού στην Galeria de Arte Contemporaneo. Η Khalo έφτασε με ασθενοφόρο και μεταφέρθηκε στη γκαλερί με φορείο. Την ίδια χρονιά της έκοψαν το πόδι κάτω από το γόνατο αλλά έμαθε να περπατά με ένα τεχνητό μέλος.
Τον Ιούλιο του 1954 έκανε την τελευταία της δημόσια εμφάνιση σε μια κομμουνιστική διαδήλωση ενάντια στην ανατροπή του προέδρου της Γκεταμάλας Jacobo Arbenz. Περίπου μία εβδομάδα μετά τα 47α γενέθλιά της, η καλλιτέχνης πέθανε στον ύπνο της. Αναφέρθηκε δημόσια ότι πέθανε από πνευμονική εμβολή, αλλά κυριαρχούσε η φήμη ότι πέθανε από πιθανή αυτοκτονία.
Η φήμη της Frida Khalo άρχισε να μεγαλώνει μετά τον θάνατό της. Στη δεκαετία του 1970 το ενδιαφέρον για τη δουλειά και τη ζωή της ανανεώνεται λόγω του φεμινιστικού κινήματος, αφού θεωρήθηκε ως σύμβολο της γυναικείας δημιουργικότητας. Το 1983, ο Hayden Herrera δημοσίευσε βιβλίο για αυτήν, «A Biography of Frida Kahlo» και το 2002, κυκλοφόρησε ταινία με το όνομα «Frida», με πρωταγωνίστρια την Salsa Hayek ως την καλλιτέχνη. Αυτή η ταινία ήταν υποψήφια για έξι Βραβεία Όσκαρ!
Δες το πιο κάτω κάποια από τα πιο γνωστά έργα της Frida Khalo:
