«Από μακριά κι αγαπημένοι»
Ο τρόπος που ο καθένας αντιλαμβάνεται τα πράγματα, είναι καθαρά θέμα κουλτούρας, παιδείας και αξιοπρέπειας.
Οι άνθρωποι που δεν σέβονται, είναι συνήθως άτομα με ανασφάλειες, αγκυλώσεις, παρωπίδες, άτομα που δυσκολεύονται να συνυπάρξουν σε ένα κοινωνικό σύνολο. Που προσπαθούν να δείξουν σημαντικοί, «φωνάζοντας» με τον τρόπο τους, προκλητικά, θέλοντας να κερδίσουν λίγη σημασία. Πατούν επί πτωμάτων και χαίρονται όταν δημιουργούν προβλήματα στους άλλους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αυτοπροβολή. Και γι’ αυτήν την μεγάλη «κυρία», είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν την ψυχή τους στον διάβολο, με όποιο κόστος.
Δεν είναι αναγκαίο να φωνάξει κάποιος για να δείξει στους γύρω του πως είναι σημαντικός, ίσα ίσα που αυτό δείχνει, πως δεν υπάρχει ίχνος αυτοσεβασμού και ποιότητας. Όλη αυτή η συμπεριφορά είναι ψεύτικη, υποκριτική, φτιαγμένη από χαμηλή αυτοεκτίμηση και πολλές μα πολλές ψευδαισθήσεις, που αργά ή γρήγορα, βγαίνουν όλες στην επιφάνεια και πλέουν σαν σημαδούρες σε μια θάλασσα γεμάτη από βρόμικο νερό.
Για να αποδεχτούμε κάποιον, δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε μαζί του ούτε να ταιριάζουμε με την ιδιοσυγκρασία του. Τον αποδεχόμαστε επειδή τον σεβόμαστε σαν άνθρωπο. Και τον σεβόμαστε έτσι όπως είναι, γι’ αυτό που νιώθει, για ό,τι έχει κάνει, για ό,τι μπορεί να δημιουργήσει. Δεν είμαστε αρμόδιοι να αλλάζουμε τους άλλους, δεν είναι καν δική μας δουλειά. Ούτε είναι εφικτό να ταιριάζουν τα χνώτα μας με όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν τα κριτήρια αξιολόγησης, γι’ αυτό μας δίνεται η δυνατότητα της επιλογής. Για να μπορούμε να αξιολογούμε, να επιλέγουμε και να συμπορευόμαστε.
Ο κάθε άνθρωπος, μεγαλώνει με τις αξίες που του δίνει η οικογένειά του, με την κουλτούρα του, την μόρφωσή του, την παιδεία του και τα πιστεύω του. Δεν είναι εύκολο να κουμπώνουμε με όλους… αλλά δεν σημαίνει, πως επειδή δεν ταιριάζουμε, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους γύρω μας με σεβασμό και κατανόηση. Ακόμα και εκείνες τις φορές που μας προδίδουν οι φίλοι, οι συνεργάτες, οι συγγενείς μας. Άτομα που κρατάνε το σχοινί με όλους για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Γλοιώδεις και ρηχοί τύποι, χωρίς περιεχόμενο, υπόβαθρο και αυτοσεβασμό. Μπορούμε να απομακρυνθούμε, για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, χωρίς όμως να δημιουργήσουμε περεταίρω προβλήματα, νιώθοντας πληγωμένοι και αδικημένοι από τη στάση τους.
Η γιαγιά μου έλεγε πάντα το εξής σοφό: « Από μακριά κι αγαπημένοι. » Όσο το φιλοσοφώ, άλλο τόσο το πιστεύω. Γι’ αυτό, επιλέγω να έχω δίπλα μου, αυτούς που το αξίζουν και απομακρύνομαι από οποιονδήποτε με προσεγγίζει για να διασφαλίσει τα προσωπικά του συμφέροντα και επιθυμίες.
