Η ομορφιά ως το απόλυτο ιδανικό όλων των αιώνων είναι μια έννοια απόλυτα συνυφασμένη με την γυναίκα σύμβολο όλων των εποχών, την θεά Αφροδίτη. Άραγε ξέρουμε ποια είναι η θεά της ομορφιάς ή απλώς συμβιβαζόμαστε με απλές εικασίες; Οι τίτλοι της, που αποδίδουν τους τομείς επιρροής της είναι αναρίθμητοι: Βασίλισσα του ουρανού, Πολεμίστρια, Κόρη, Μητέρα-γη, Βασίλισσα του κάτω κόσμου, Αν και η λατρεία της δεν αφορά σήμερα τους ανθρώπους, όπως στα αρχαία χρόνια, είναι ακόμα πολύ ζωντανή, μετουσιωμένη βαθμιαία και αφομοιωμένη στα αρχέτυπα της σύγχρονης θρησκευτικής εμπειρίας.
Η Αφροδίτη γεννήθηκε σύμφωνα με τον Ησίοδο από τον αφρό από τον ακρωτηριασμό μέλους σώματος του Ουρανού, το οποίο προκλήθηκε από τον Κρόνο και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε με την βοήθεια του Ζέφυρου στην Κύπρο. Αυτή η πανέμορφη Θεά παντρεύτηκε τον Ήφαιστο κι έγινε ερωμένη του Άρεως, με τον οποίο απέκτησε τον Ίμερο, τον Έρωτα, τον Δείμο και τον Φόβο. Από τον έρωτά της με τον Ποσειδώνα έφερε στη ζωή τον Έρυκα και μια κόρη την Ρόδο. Με τον Διόνυσο χάρη στη μαγική μεσολάβηση της Ήρας γέννησε τον Πρίαπο. Επομένως αυτό που μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε είναι ότι η κινητήριος δύναμη της θέας Αφροδίτης υπήρξε αυτή η ξεχωριστή σαγηνευτική παρουσία με την τέλεια αναλογία του σώματος της, τις μοναδικές καμπύλες και το ζωγραφιστό πρόσωπο που μπορούσε να μαγεύσει και τον πιο απαιτητικό θεατή. Χαρακτηριστικό θύμα της υπήρξε ο Πάρης, όταν μπροστά στην Αθηνά και την Ήρα, δεν δίστασε να χαρίσει το μήλο της έριδος, στην ομορφιά της θεάς, της οποίας υπήρξε από τους πιο μεγάλους θαυμαστές και υπέρμαχους.
Η ξενιτεμένη «Χιλιάδες χρόνια πέρασαν για να φανείς και πάλι, ‘Ω δόξα νάχει τ’ άγνωστο λισγάρι του χωριάτη, που κύλησε του τάφου σου την πέτρα κι αναστήθης κι είδες τον κόσμο αλλιώτικο και την Ελλάδα άλλη, και ξένη την ανατολή και βάρβαρη τη γη σου, και σαν να μην τη γνώρισες διάβηκες προς τη Δύση. Γύρισε πάλι γύρισε στα μέρη που εγεννήθης. Ό,τι κι αν είσαι, δύναμη, βασίλισσα, όνειρο, ίσκιος, Θεά της ομορφιάς, πηγή της αρετής, ώ Νίκη, Γύρισε πάλι, ώ γύρισε στα μέρη που εγεννήθης» Κωστής Παλαμάς.
Γράφει η ιστορικός Βαρμάζη Αντωνία.
