Ποιος χρειάζεται πια τα βασικά αγαθά;
Από τη στιγμή που η αγορά βρίθει από τη λεπτομέρεια της άχρηστης λεπτομέρειας που μπορεί να φανταστεί κανείς.
Η διαφήμιση σε βομβαρδίζει καθημερινά από παντού και σού γαργαλάει τις ανάγκες που δεν φανταζόσουν καν πως είχες.
Ξεπετάγονται νέα προϊόντα από παντού, ναι ο άνθρωπος πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες του, να ικανοποιεί κάθε μικρή λεπτομέρεια της ανάγκης του για να μη νιώθει ούτε δευτερόλεπτο την έλλειψη.
Κι ύστερα να ξυπνάει νέες ανάγκες που θα ικανοποιήσει για να περπατά έτσι υπνωτισμένος στην υπερκαταναλωτική κοινωνία, αποφεύγοντας την επικοινωνία με τον εσωτερικό του διάκοσμο.
Που δεν θέλει φρου φρου κι αρώματα, κατσαβίδια και κοσμήματα.
Θέλει ηρεμία, επαφή με τη φύση.
Χρήσιμη επαφή με τους ανθρώπους. Μουσική και αγάπη.
Χρειάζεται εκπαίδευση ο άνθρωπος για να αντισταθεί στην υπερκαταναλωτική τάση που τον στρέφει το εμπόριο.
Με ένα κουμπάκι μπορείς να έχεις ό,τι φανταστείς στην πόρτα σου.
Μα νιώθεις ευτυχισμένος έτσι;
Παροδικά, ίσως ναι!
Χρησιμοποιείς τα προϊόντα σου και τα χαίρεσαι μέχρι να τα βαρεθείς και η εσωτερική σου κενότητα επιβάλλει να προμηθευτείς το καινούριο αγαθό.
Σ’ ένα παιχνίδι της αγοράς που σε βάζουν αποχαυνωμένο, χωρίς προσωπική σκέψη κι αντίσταση, χάνεις τον εαυτό σου.
Ανάμεσα σε περιτυλίγματα, κουτιά κι αποδείξεις…
Προκαλώντας όχι μόνο σε σένα ζημιά, αλλά και στο περιβάλλον…
Η Ιαπωνία που έχει τη φιλοσοφία του ικιγκάι, του να βρεις ένα νόημα στη ζωή, έχει κατακλύσει την αγορά με τα προϊόντα της.
Πολλά διακυβεύονται στον βωμό των γιεν.
Μεγάλες εταιρείες έχουν τα εργοστάσια τους σε τρικοσμικές χώρες για εξευτελιστικά εργατικά ποσά.
Κι όλα αυτά για να έχεις εσύ με το πάτημα ενός κουμπιού τη λεπτομέρεια της άχρηστης λεπτομέρειας που ποτέ δεν σκέφτηκες ότι θα είχες ανάγκη.
Για να έχεις το ωραίο ρούχο που γεμίζει την ντουλάπα μαζί με όλα τα άλλα που αγόρασες, απλά για να ξεγελάσεις τον εαυτό σου με λίγες σταγόνες παροδικής ευφορίας.
Ανάμεσα σε όλα αυτά τα περιττά και υπερβολικά αντικείμενα, στο χάος του εσωτερικού κενού, ψάξε να βρεις τον εαυτό σου…
