Έρωτας! Η γενεσιουργός αιτία της δημιουργίας.
Ό,τι έχει εξυμνηθεί και εξιδανικευθεί περισσότερο ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος.
Παραμένει πάντα ένα μυστήριο, πώς γεννιέται, ποιος είναι ο θαυμαστός μοχλός που υποκινεί τα νήματα μεταξύ δύο συγκεκριμένων ανθρώπων.
Ποιος συνδυασμός πυροδοτεί συγκεκριμένη έλξη μεταξύ των ανθρώπων; Μήπως είναι χημική αντίδραση, παιχνίδια του συνειδητού ή υποσυνείδητου;
Μια απλή τάση αποστροφής της μοναξιάς; Ή η δικαιολογία για ερωτική συνεύρεση;
Πάντως είναι η φυσική πορεία κάθε ανθρώπου, να ερωτεύεται!
Είτε αυτό αφορά σε άλλους ανθρώπους. Είτε είναι ερωτευμένος με τον εαυτούλη του, με ένα χόμπι που έχει, με κάτι που του χαρίζει ευτυχία. Με τη δόξα και τη δύναμη.
Ο έρωτας ήταν και θα είναι κινητήριος δύναμη της ζωής.
Μια απολαυστική αίσθηση του είναι.
Οι πεταλούδες στο στομάχι πριν συναντήσεις το αντικείμενο του πόθου σου, η έκσταση στη συνεύρεση με το συγκεκριμένο άτομο, η προσκόλληση και ο εθισμός στην παρουσία του.
Το σύνδρομο στέρησης, εάν υπάρχει απουσία.
Έρωτας με τον κόσμο των ιδεών, μια πλάνα ανάμνηση κάποιας αιώνιας ομορφιάς που θυμάται η ψυχή.
Όσο κι αν το σκαλίζεις, όσο κι αν διερωτάσαι γι’ αυτό, ο έρωτας σε βγάζει από τον εαυτό σου και μέσω αυτού συναντάς βαθύτερα τον ίδιο σού τον εαυτό.
Μπορείς να είσαι ερωτευμένος με τη ζωή, με το ανοιξιάτικο αεράκι που δροσίζει το πρόσωπό σου, με το επάγγελμά σου ή την οικογένειά σου.
Με τα χόμπι σου ή με ένα άλλο άνθρωπο. Με τη φύση, τη μουσική, με κάθε καλό. Γι’ αυτό χρειάζεται ψυχική υγεία και χαρίζει ψυχική υγεία το να είσαι ερωτευμένος.
Κάποτε γίνεται σκοτεινός και καταστροφικός, σε στιγμές τρομακτικής απώλειας του αντικειμένου του πόθου μας.
Ο σκοτωμός του και το πένθος που ακολουθεί είναι ακριβώς όμοια μ’ εκείνα του φυσικού θανάτου. Το τέλος της αθωότητας.
Όπως και να είναι αυτό, ο έρωτας είναι επανάσταση. Εξανίστασαι από το μηδέν για να αγγίξεις εκείνο το “τι” της ύπαρξης που δίνει αξία.
Και ηδονή στη σκέψη, στην πράξη, στο άγγιγμα!
