Όταν γεννιέσαι και μεγαλώνεις σε χριστιανική οικογένεια σε συνηθίζουν στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Από μικρό παιδί αρχίζεις να αισθάνεσαι την αλλαγή στην ατμόσφαιρα του σπιτιού, αλλά και του περιβάλλοντος, κοινωνικού ή εκπαιδευτικού όσο πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. 

Έτσι, αρχίζουν οι πρώτες προετοιμασίες ίσως με νηστεία, με σχεδιασμό για το πώς θα περάσουν οι γιορτές. Αργότερα, όσο πλησιάζει η γιορτή των Χριστουγέννων, αρχίζουν οι πρώτες αγορές για το τραπέζι, τα δώρα. Στολίζεται το σπίτι και αρχίζουν τα πρώτα γλυκά εδέσματα να ετοιμάζονται. Στο σχολείο σε προετοιμάζουν για το νόημα των Χριστουγέννων, οργανώνονται γιορτές με θεατές τους γονείς και αγορές προϊόντων. Αποκλείεται να ξεφύγεις του πνεύματος αυτού.

Αργότερα, φεύγεις από το σχολείο και ίσως περιορίζεται η επαφή με την προετοιμασία για τα Χριστούγεννα. Σκέφτεσαι πού θα βγεις με παρέα, ποιους θα δεις. Αισθάνεσαι την αλλαγή στον στολισμό της πόλης και στις συζητήσεις για το πώς θα περάσεις τις γιορτές.

Μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο και κάνοντας δική σου οικογένεια, διαιωνίζεις κάποια έθιμα στα παιδιά σου, έτσι για σένα το πνεύμα της γιορτής περνάει μέσα από τα δικά τους μάτια.

Κάποτε, βρίσκεσαι ωστόσο σταματημένος στη μέση μιας χριστουγεννιάτικης αγοράς.Πολλοί θόρυβοι από κόσμο και γιορτινή μουσική σε αποπροσανατολίζουν. Τα πολλά, υπερβολικά λαμπιόνια σε ζαλίζουν και θες να ξεφύγεις του “πνεύματος”. Είναι τα Χριστούγεννα αυτό; Η αγορά σε υπερβολή, τα εδέσματα σε υπερβολή, ο εκκωφαντικός θόρυβος μιας επίπλαστης ευτυχίας;

Το να διαιωνίζεις στα παιδιά σου αυτή την εικόνα, είναι τα Χριστούγεννα;
Την κενότητα της ουσίας, το κυνήγι του να νιώσουν το αληθινό πνεύμα μέσα από φώτα και έντονους ήχους; Είναι, μήπως που διαιωνίζεις την ιδέα του οικογενειακού μαζέματος, του χαζολογήματος στα τραπέζια με τα πολλά ξαδέρφια να τρέχουν τριγύρω;

Μια λάμψη με φώτα, φωνές και εσωτερικό μπέρδεμα είναι τα Χριστούγεννα;
Έτσι, τουλάχιστον, το προωθεί ο Δυτικός πολιτισμός. Και λήγουν αφήνοντας μας λίγο ευχαριστημένους και λίγο πιο κενούς εσωτερικά. Γιατί, τα Χριστούγεννα είναι απλά η ευκαιρία για να πιστέψουμε στην ελπίδα της συνεχούς ανανέωσης. Μια ανάπαυλα για να γίνει η επανεκκίνηση, από την αρχή. Η γέννηση, η γέννηση της ελπίδας μας από την αρχή.

Θα ήταν ωραία αυτό να γινόταν ήσυχα, ήρεμα, ταπεινά.
Χωρίς υπερβολικό ξόδεμα ενέργειας και λεφτών.
Απλά, ζεστά και με αγάπη.
Με μοίρασμα κι όχι προσθήκη υλικών αγαθών.
Θα ήταν ωραία να διαιωνίζαμε αυτό το πνεύμα κι ίσως τότε να μας άγγιζε ένα πιο αληθινό χριστουγεννιάτικο νόημα…