Οι ανάγκες των ανθρώπων αλλάζουν. Μεγαλώνοντας, αναζητάς την ουσία. Ωριμάζεις, κι αυτό σε κάνει να θες άλλα πράγματα στη ζωή σου, στην καθημερινότητά σου. Δεν ικανοποιείσαι και δεν συμβιβάζεσαι με τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου. Με την οικογένεια, τους φίλους ή τους συνεργάτες σου. Παύεις να σκύβεις το κεφάλι και αρνείσαι να ζεις με τα ψίχουλα που σου πετάνε.
Κι ενώ μέχρι πρότινος, έσκυβες το κεφάλι, ανεχόσουν και συμβιβαζόσουν λόγω βολέματος ή συνήθειας, ξαφνικά, ξυπνάς ένα πρωί και τα αναποδογυρίζεις όλα, έχοντας την ανάγκη να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να συναρμολογήσεις το παζλ από την αρχή.
Αν αισθάνεσαι ότι έφτασε η ώρα να κλείσεις τον κύκλο, κάνε το χωρίς δεύτερη σκέψη, μην γυρίσεις πίσω, και σε καμιά περίπτωση, μην επιτρέψεις στον συναισθηματισμό σου, να σε βάλει στη διαδικασία μιας ακόμα ευκαιρίας ή μιας επιστροφής.
Δεν είσαι φτιαγμένη/ος για να αναλώνεσαι. Είσαι γεννημένη/ος για να μεγαλουργείς! Και δεν πρέπει να επιτρέπεις σε κανέναν να σε μειώνει, να σε εξευτελίζει και να σε ταπεινώνει. Απ’ όπου λείπει η παιδεία λείπει και η τάξη, λείπει η καλή συμπεριφορά και οι καλοί τρόποι. Λείπει κυρίως ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια!
Η ζωή μας είναι γεμάτη κύκλους, πότε μικρούς και πότε μεγάλους. Ευχάριστους και δυσάρεστους. Άλλοι κλείνουν άτσαλα και άλλοι ισορροπημένα, στην ώρα τους, με ακρίβεια και συνέπεια. Κλείνοντας έναν κύκλο, νιώθεις πλήρης. Νιώθεις θλίψη και ανακούφιση μαζί. Δεν είναι πάντα εφικτό να κλείνουμε κεφάλαια με όμορφες αναμνήσεις. Ουτοπικό ίσως και ανέφικτο. Με το κλείσιμο, ολοκληρώνεις το κεφάλαιο και πας παρακάτω βλέποντας ξανά θετικά, χωρίς να κοιτάς διαρκώς πίσω, νοσταλγώντας ή έχοντας ερωτηματικά τα οποία περιμένουν στη γραμμή προτεραιότητας για απαντήσεις.
Υπάρχουν διαφόρων ειδών κύκλοι. Αυτοί που κλείσαμε μόνοι μας και αυτοί που έκλεισαν όταν κάποιοι μας βούτηξαν το στυλό μέσα απ’ τα χέρια για να τραβήξουν μια κόκκινη γραμμή. Τα αισθήματα είναι πάντα ανάμικτα. Γλύκα, τρυφερότητα, λύπη, επίθεση, πόνος, αδιαφορία. Κάποιοι κύκλοι ολοκληρώθηκαν πριν καν αρχίσουν κι σ’ αυτούς διαφαίνεται μια ελπίδα, σαν ηλιαχτίδα που περιμένει να τρυπώσει από τη χαραμάδα του σπιτιού σου. Είναι όμως και οι άλλοι, αυτοί με τις όμορφες αναμνήσεις, τις γεμάτες χρώμα και ένταση. Οι κύκλοι, οι οποίοι δίνουν απλόχερα τη σκυτάλη στον επόμενο, χαράζοντάς σου μια νέα πορεία προς την εξέλιξη, την πρόοδο και τη συνέχεια
της ζωής σου.
Δεν θεωρώ τυχαίο αυτό που λένε, πως κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Με όποιον τρόπο κι αν κλείσει ένας κύκλος, σύντομα, θα δώσει τη θέση του σε κάτι καινούργιο. Εγώ, το μόνο που κάνω, είναι τον απολογισμό μου. Μετράω απ’ την αρχή τα κουκιά μου… Τι πήρα, τι έδωσα, τι έχω ανάγκη για να νιώθω καλά. Μετά μπαίνει στη μέση η απόσταση, ο εγωισμός πάει στην άκρη και επανέρχομαι με συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας δίνοντας χώρο σ’ αυτά που έρχονται.
Να κοιτάμε όλοι την αλήθεια μας κατάματα, αφήνοντας τις ψευδαισθήσεις και τις άσκοπες δικαιολογίες κατά μέρος. Μόνον έτσι προχωράμε… Και μόνον έτσι σφραγίζουμε ερμητικά τον κύκλο!
