Τα “λιμπουράκια” πάνε πρωί πρωί για δουλειά. Μεταξύ των ωρών 7-9 π.μ. επικρατεί κυκλοφοριακό κομφούζιο στην πόλη. Κι ύστερα, οι δρόμοι ησυχάζουν για λίγο. Βρίσκονται όλα τα μυρμήγκια στην εργασία τους. Άλλα, συγκεντρωμένα σε υπολογιστές, κτυπάνε πλήκτρα πυρετωδώς. Κάνουν υπολογισμούς, παίρνουν τηλέφωνα. Εκτυπώνουν, επικοινωνούν, βγάζουν κέρδη. Για κάποιους άλλους, κυρίως. Άλλα, μέσα στον ήλιο ή τη βροχή οικοδομούν για τα υπόλοιπα μυρμήγκια φωλιές και επιχειρήσεις.
Πολλά εργάζονται σε κοινοφελείς υπηρεσίες, στο δημόσιο, στα μαγαζιά, στην εστίαση. Πολλά μυρμηγκάκια είναι σε εκπαιδευτήρια για να βγουν μετά ως ενήλικα εργατικά μυρμήγκια κι αυτά στους δρόμους. Να τρέχουν, να συνωστίζονται στα μπακάλικα για ψώνια, να προσπαθούν για μεγαλύτερα έσοδα όλη τους τη ζωή. Για όλο και καλύτερη ζωή. Να αποθηκεύουν. Να καταναλώνουν!
Το απόγευμα, τρέχουν με τα μυρμηγκάκια τους σε δραστηριότητες που θα τα κάνουν ανταγωνιστικά μεταξύ των άλλων μυρμηγκιών. Είπαμε, για να μπορούν μετά ως ενήλικες να τρέχουν κι αυτά για το μέλλον των δικών τους μωρών! Να τρέχουν, να τρέχουν. Να συνωστίζονται στους δρόμους με μανία, να κορνάρουν και να έχουν άγχος!
Αυτοματοποιημένα μυρμήγκια που κάποτε έχουν αναλαμπές συνειδητοποίησης και ψάχνουν για μια παύση. Είναι νοήμονα λιμπουράκια, φυσικά. Ξέρουν στο πίσω μέρος της συνειδητής αυτοματοποίησης και αναμένουν…Τις λίγες μέρες διακοπών. Την ικανοποίηση από υλικά αγαθά που προσφέρει το τρέξιμο τους αυτό. Την ευτυχία από επιτεύγματα των μωρών μυρμηγκιών τους.
Προσμένουν ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, την αναγνώριση, κάποτε απολαμβάνουν και τις χαρές στην εργασία τους. Γι’ αυτό πιάνουν τους δρόμους κάθε πρωί ή και κάθε βράδυ τρέχοντας. Για εκείνες τις λίγες απρόσμενες στιγμές που το τρέξιμο τους αυτό αποδίδει. Έτσι, μια μικρή αίσθηση ανθρωπιάς. Για λίγη ευδαιμονία…Αλλιώς ποια θα ήταν η διαφορά από τα άλλα, τα ΜΗ νοήμονα μυρμήγκια;…
