Για να είσαι τουρίστας, πρέπει να αφεθείς!
Η πιο κοινόχρηστη λέξη βγαίνει από το “tour”, αλλά στα ελληνικά είναι περιηγητής. Δηλαδή, περί και ηγούμαι!
Καθοδηγώ, διευθύνω τον γύρο (περί) που κάνω! Τον γύρο που επέλεξα να κάνω κάθε φορά!
Ναι, τον διευθύνω, αλλά για να περάσω καλά στη διαδρομή, οφείλω ως τουρίστας να αφεθώ!
Να αφεθώ στις τυχών αναποδιές που θα συναντήσω στη διαδρομή και να παραμείνω με καλή διάθεση για να μη χαλάσω τον τελικό προορισμό.
Να αφεθώ σε αναπάντεχες προκλήσεις, για παράδειγμα μια συνήθεια στη χώρα μου που γίνεται διαφορετικά ή καθόλου στον ξένο τόπο που επισκέπτομαι.
Να αφεθώ να γνωρίσω τις καινούργιες συνήθειες με ανοιχτό πνεύμα και να μην αποτελούν σημεία απογοήτευσης για τον τελικό μου προορισμό!
Να αφεθώ στην ευελιξία, να μπορώ να διαχειριστώ ευέλικτα όσα συναντώ στο ταξίδι μου.
Να μην παραμένω κολλημένος σε όσα γνώριζα μόνο, αλλά να προσθέτω, να αφαιρώ, να τεντώνω τη σκέψη μου για να φτάνει εκεί που πρέπει!
Να ξεχνάω για λίγο όσα ήξερα ή να χρησιμοποιώ όσα έμαθα για να γίνεται το ταξίδι άνετο και περιεκτικό!
Πρέπει να αφήσω τους αυστηρούς μου κανόνες (περί καθαριότητας ή καλλωπισμού) διότι είναι ανέφικτο να τηρηθούν αυτοί στην εντέλεια.
Και παρά να παθαίνω παράκρουση επειδή το παιδί μου έπιασε την μπουκάλα του νερού από το σημείο που του έπεσε στον δρόμο της μεγαλούπολης και… πίνει, καλύτερα να αφεθώ για το χατήρι του τελικού προορισμού…
Και ποιος είναι αυτός;
Η γνωριμία με τη σοφία της φύσης άλλων χωρών και η γνωριμία με τους ανθρώπους άλλων χωρών!
Για να κάνεις, λοιπόν, τουρισμό, οφείλεις να αφεθείς περιηγούμενος…
Και στο τέλος ξεχνάς τα κακά, τα στραβά, τις αναποδιές και σού μένει μια ευχάριστη διάφανη ανάμνηση από όλα μαζί σαν ένας ιμπρεσσιονιστικός πίνακας που κάποτε περπάτησες μέσα…
