Ο Okada Kenzō (1902- 1982) ήταν ο πρώτος Ιαπωνοαμερικανός καλλιτέχνης που εργάστηκε στο αφηρημένο εξπρεσιονιστικό στυλ και έλαβε διεθνή αναγνώριση. Τα έργα του Okada φυλάσσονται σε μεγάλες αμερικανικές συλλογές μουσείων όπως το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, στη Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης, της Ουάσιγκτον και σε άλλα.
Ο Okada γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1902 στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας. Ο πατέρας του, ένας πλούσιος βιομήχανος, δεν υποστήριξε την επιθυμία του γιου του να γίνει καλλιτέχνης. Όταν πέθανε ο πατέρας του, ο Okada μπήκε στο τμήμα δυτικής ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Τόκιο (σημερινό Εθνικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών και Μουσικής του Τόκιο. Το 1924, ο Okada εγκατέλειψε τη Σχολή Καλών Τεχνών του Τόκιο και έφυγε για το Παρίσι όπου σπούδασε με τον άλλο Ιάπωνα ομογενή Tsuguharu Foujita, εκτελώντας πίνακες με αστικά θέματα. Το 1927, εξέθεσε έργα στο Salon d’Automne.
Το 1927, ο Okada επέστρεψε στην Ιαπωνία και μέσα σε ένα χρόνο έκανε την πρώτη του έκθεση στο πολυκατάστημα Mitsukoshi στο Τόκιο. Ο Okada έγινε δημοφιλής στο Second Section Society για τα λαχταριστά πορτρέτα γυναικών και τα τοπία γαλλικών αστικών τοπίων. Η επιτυχία του Okada συνεχίστηκε και του απονεμήθηκε το βραβείο Showa Western Painting Encouragement Prize το 1939. Την ίδια χρονιά προσκλήθηκε επίσης να διδάξει ελαιογραφία στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Nihon με τον Kinosuke Ebihara και άλλους ελαιοχρωματιστές. Το 1947, του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο Group Membership Effort Prize από το Second Section Society και τράβηξε την προσοχή για το εκλεπτυσμένο, λυρικό του ύφος. Από εκείνη τη χρονιά, άρχισε να διδάσκει ελαιογραφία στο Musashino Art University και στο Tama Art University, και να εκπαιδεύει νεότερους καλλιτέχνες.
Το 1950, ο Okada μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου τον περίμενε ο Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός, που τότε σάρωνε τον κόσμο της αμερικανικής τέχνης. Μετά από μια περίοδο δοκιμής και λάθους, ο Okada ανέπτυξε μια τεχνική σκουπίσματος του χρώματος και εφαρμογής ενός στρώματος χαλαρά διαλυμένου χρώματος στην επιφάνεια του πίνακα για να δημιουργήσει έναν αφηρημένο πίνακα με μοναδική υφή και ποιητική, λυρική ποιότητα. Η έμπορος έργων τέχνης Betty Parsons, η οποία προωθούσε αφηρημένους εξπρεσιονιστές ζωγράφους όπως ο Jackson Pollock, ο Mark Rothko και ο Barnett Newman, επισκέφτηκε το στούντιο του Okada το 1952, αναγνώρισε το ταλέντο του και τον υποστήριξε για τα επόμενα 30 χρόνια. Το 1953, η Parsons έκανε την πρώτη ατομική έκθεση της Okada στη Νέα Υόρκη στην Betty Parsons Gallery της. Τα έργα του Okada που εκτέθηκαν στην γκαλερί Betty Parsons προσέλκυσαν μεγάλη προσοχή και σύντομα προστέθηκαν στις συλλογές μεγάλων μουσείων της Νέας Υόρκης όπως το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και το Μουσείο Solomon R. Guggenheim, δημιουργώντας σταθερή φήμη του Okada στην καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης. Επιπλέον, μέσω του Parsons, ο Okada απέκτησε πρόσβαση στον στενό κύκλο του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Ο Okada έγινε φίλος με τον Rothko, τον Newman και πολλούς άλλους Αφηρημένους Εξπρεσιονιστές. Στην 29η Μπιενάλε της Βενετίας το 1958, το έργο του Okada εκτέθηκε στο περίπτερο της Ιαπωνίας μαζί με πέντε άλλους Ιάπωνες καλλιτέχνες (Ichirōbatachi, Rékuzawashiy, Yokuzawashiy, Shindō Tsuji) κέρδισαν το βραβείο Astorre Meyer και το βραβείο UNESCO. Μετά την 29η Μπιενάλε της Βενετίας, ο Okada πέρασε όλο και περισσότερο χρόνο στην Ιαπωνία.
Ο Okada πέθανε στο Τόκιο στις 24 Ιουλίου 1982. Η χήρα του καλλιτέχνη Okada Kimi δώρισε 95 από τους πίνακες του καλλιτέχνη στην Akita City τον Ιούνιο του 1989. Τον Νοέμβριο του 1989, το Μουσείο Τέχνης Akita Senshu άνοιξε το Μνημείο Kenzo Okada, με ειδική αίθουσα έκθεσης που παρουσιάζει μόνιμα το έργο του Okada.
Δες πιο κάτω διάσημα έργα του καλλιτέχνη:
