Κείμενα αφιερωμένα στην Μάνα:
1.Ένα βράδυ, καθώς επέστρεφα από το μάθημα ζωγραφικής εξουθενωμένη, αντίκρισα τα βουνά απέναντι να βροντούν. Στα βουνά που βροντούσαν μένει η μάνα μου. Η αίσθηση της βρεγμένης γης άνοιξε την πόρτα του πατρικού μου, ενώ οδηγούσα κουρασμένη για να γυρίσω στο δικό μου σπίτι. Νοερά αισθάνθηκα πώς θα ήταν αν εκείνη τη στιγμή έφτανα στη μάνα μου κι όχι στο δικό μου σπίτι. Στη μάνα μου, θα μύριζε ήδη το βραδινό κι εγώ θα έμπαινα στην ανοιχτή αγκαλιά να πνάσω. Στο δικό μου σπίτι, αφού εγώ έτρεξα στη ζωγραφική μου (παρόλη την κούραση της μέρας είπα δε θα υποχωρήσω να χάσω το μάθημα μου) έπρεπε να μαγειρέψω και να ετοιμάσω τα δικά μου παιδιά για την άλλη μέρα. Όπως βλέπετε προσπαθώ πάντα να μην είναι η μητρότητα ο μόνος μου προορισμός! Την πήρα τηλέφωνο τη μάνα μου, σιγοκλαίγοντας. Ανησύχησε στην αρχή, αλλά της είπα απλά ένα “σε πεθύμησα”. Κι η μάνα μου πάντα με μια ιδιαίτερη νοημοσύνη κατάλαβε, δε ζήτησε άλλες εξηγήσεις, μου είπε κάποια νέα και είχα ήδη γαληνέψει. Ίσως η ζωγραφική ευθύνεται που διανοίγει πόρτες προς τον ψυχισμό, αλλά μάνα είναι η ζωγράφος που στερεώνει το νόημα του κόσμου μέσα μας.
2. Είναι ευλογία που είμαι μαμά, μα δεν είμαι μόνο αυτό. Δε θέλω να είμαι μόνο αυτό. Τις προάλλες μιλούσα με μια φίλη και μου έλεγε ότι μόνο τα παιδιά μας έχουμε, γι’ αυτά ζούμε. Κι εγώ σκεφτόμουν, ζούμε γι’ αυτά και για πολλά άλλα! Το πνευματικό μού παιδί, το βιβλίο που έγραψα είναι η κραυγή μου. Θέλω να είμαι μάνα μα και πολλά άλλα ακόμη! Θέλω να είμαι δημιουργός και πολλά άλλα ακόμη! Κι εύχομαι τα βιολογικά μου παιδιά να με χαίρονται που είμαι μάνα μα και πολλά άλλα ακόμη! Ανυπομονούσαν μαζί μου για την έκδοση και με καμάρι το πήραν στους δασκάλους τους. Το να είσαι μάνα είναι βιολογική επιλογή το να είσαι “πολλά άλλα” είναι πολλαπλές νοητικές επιλογές!
