Στην αρχή είναι όλα ρόδινα, ρομαντικά και παραμυθένια.  Στο μυαλό σου που όλα γυρίζουν ερωτικά, βλέπεις μόνο μια πινακίδα που γράφει: Ο άντρας ο τέλειος, ο άντρας ο σωστός. Και ο καιρός περνάει, τα δώρα ελαττώνονται, ο προσωπικός χρόνος που σου αφιέρωνε δέχεται ένα μνημονιακό κούρεμα, η μπάλα έχει περισσότερη αξία από σένα, η μάνα του αρχίζει να μπαίνει πιο δυναμικά στο παιχνίδι, οι φίλοι του είναι ό,τι αγαπά περισσότερο στον κόσμο. 

Εκεί που σε πήγαινε καμιά βόλτα, αποφασίζει πως προτιμά να βγαίνει μόνος ή με την παρέα του, η γνώμη σου εννοείται πως σταματά να έχει σημασία, η φωνή σου χάνεται σ’ ένα κενό, που κι εσύ η κακομοίρα αναρωτιέσαι πώς άλλαξε τόσο, πώς μεταμορφώθηκε από άνθρωπος σε τέρας, πώς γίνεται να μη σε αγαπά πια, να μη σε νοιάζεται, να μη σε υπολογίζει, να μη σε σέβεται, να μη σε φροντίζει, να μη σε ακούει…αλλά παρόλα αυτά να επιμένει στο αντίθετο κάθε φορά που εσύ τολμάς να υψώσεις το ανάστημά σου, ζητώντας το μερτικό σου από το δίκιο που σε πνίγει τόσο καιρό. 

Κλείνεσαι σιγά σιγά στον εαυτό σου, κλείνεσαι γενικώς στο σπίτι, αφού κι αυτό τον πειράζει.  Χαλιέται κάθε φορά που φέρνεις κόσμο στο σπίτι, οι δικοί σου φίλοι είναι μαλάκες, έτσι φροντίζει να σου λέει, όταν γουστάρει να στο βγάλει ξινό.  Δεν γουστάρει καθόλου τους γονείς σου, τη νοοτροπία του πατέρα και της μάνας σου, τους συγγενείς σου, τ’ αδέρφια σου, ενώ λατρεύει όλο το δικό του σόι τιμώντας το ευλαβικά. 

Κι αφού σε αποσπάσει απ’ όλο τον κόσμο και στη χαλάσει γενικώς, εσύ μαζεύεσαι στο καβούκι σου φορώντας την ενοχοποιητική φορεσιά που εκείνος θα φροντίσει επιμελώς να σου φορέσει, επισημαίνοντάς σου, πως όλα τα υπόλοιπα κουστούμια είναι πιασμένα κι εκτός απ’ αυτό, τώρα που πάχυνες και έγινες σαν αγελάδα, δεν δικαιούσαι να τα φοράς, δεν σου πηγαίνουν κι είναι για τα δικά του δεδομένα, πολύ κακόγουστα. 

Στο σεξ τα πράγματα ακόμα πιο τραγικά, γιατί ουσιαστικά, σε κάνει να αισθάνεσαι μόνη σ’ ένα δωμάτιο άδειο από αγάπη, από συναίσθημα και τρυφερότητα.  Πιο πολύ σου θυμίζει βιασμό παρά έρωτα όλο αυτό το τρίλεπτο που επιδεικτικά σου αφιερώνει, νιώθοντας άντρας βαρύς, ασήκωτος  και βαρβάτος.  Κι όσο σε χρησιμοποιεί για να εκφράσει τη γαμάτη βαρβατίλα του, εσύ προσπαθείς απλά να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να τα ξανασυναρμολογήσεις θέλοντας να βάλεις την ψυχούλα σου σε μια τάξη.  Δεν είναι καθόλου απλό.  Σε έχει κάνει ερείπιο ο αλήτης, σε έχει κατασπαράξει μέσα κι έξω, πώς νομίζεις ότι θα βάλεις τα πράγματα σε τάξη, αφήνοντας τον να υπάρχει ακόμα στη ζωή σου, να σου ρουφά το μεδούλι της ψυχής σου, να σου ρημάζει τα καλύτερα σου χρόνια, να σε κάνει να νιώθεις πως είσαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, επειδή εκείνος νιώθει μειονεκτικά δίπλα σου, επειδή ξέρει πολύ καλά πόσο περισσότερο αξίζεις από εκείνον, πόσο καλύτερη του είσαι.  Ό,τι κι αν κάνεις, στο βγάζει σκάρτο, ό,τι κι αν πεις, στο βγάζει λάθος, ό,τι κάνεις είναι μάπα, ότι θέλεις, είναι περιττό…Κι εσύ, νιώθεις το κουβάρι μέσα σου να μεγαλώνει, να ξεχειλώνει, να βγάζει αγκάθια μέσα στο σώμα σου, θες να απομονωθείς ακόμα περισσότερο, να πάρεις όλη την ευθύνη επάνω σου, να φας όλα τα συναισθήματά σου, να γίνεις το σκουπίδι που εκείνος λέει πως είσαι. 

Δεν είναι δύσκολο, να σε πάρει από κάτω αυτή η μπάλα κορίτσι μου, καθόλου δύσκολο δεν είναι. Η κατάθλιψη σε έχει πάρει αγκαλιά, σε έχει τυφλώσει, σου κλείνει το στόμα, σου λέει να μαζευτείς κι άλλο, να χαθείς από προσώπου γης, άλλωστε ποιος θα νοιαστεί για σένα; Ποιος θα σε βοηθήσει να βγεις από αυτό τον κυκεώνα που σ’ έχωσε άνθρωπος που αγάπησες, που λάτρεψες σαν Θεό; Ποιος θα σε πάρει από το χέρι για να σε σώσει; Αυτό δεν λες; Αυτό δεν πιστεύεις;

Κι όμως, εκεί έξω υπάρχουν πολλοί που μπορούν και θέλουν να σε βοηθήσουν και να σε στηρίξουν.  Υπάρχουν ειδικοί που θα σε κάνουν να πετάξεις από πάνω σου τον κακό και άρρωστο εαυτό που σου φόρεσε  η κακοποίηση του άντρα σου, που  δεν έχει σημασία αν δεν σε χτύπησε ποτέ, να έχεις υπόψη πως η λεκτική βία, είναι πολύ πιο σοβαρή από τη σωματική και οι βλάβες τεράστιες.  Πες όχι κοπέλα μου σ’ αυτό το βάρβαρο, πες όχι στην κακοποίηση του εαυτού σου, πες όχι στη δυστυχία και τη μιζέρια.  Αξίζεις να γίνεις ευτυχισμένη, αξίζεις να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που ξέρει να δίνει, μπορεί να αγαπά, έχει την ικανότητα να σε σέβεται, να εκτιμά αυτό που του προσφέρεις, έναν άνθρωπο που θα σε λατρεύει γι’ αυτό που είσαι και δεν θα προσπαθεί να σε μειώνει, λέγοντας σου πως δεν αξίζεις και πως πρέπει να αλλάξεις…

Για κανέναν να μην αλλάξεις, να είσαι απλά ο εαυτός σου και αυτόν τον εαυτό, να τον αγαπάς και να τον προσέχεις σαν τα μάτια σου, αποτρέποντας οποιονδήποτε άλλο να στον σκοτώνει και να στον βιάζει για το κόμπλεξ του.

 

Αφιερωμένο στις γυναίκες που δέχονται κακοποίηση είτε λεκτική είτε σωματική!