Το μυθιστόρημα «Ο Γιος της Καταιγίδας» από τον Γιάννη Μελέσιο το διάβασα εν καιρό καραντίνας. Δικαίως έλαβε Α’Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2006 στην Κύπρο, καθώς λάτρεψα κάθε σελίδα του.  

Η πλοκή εξελίσσεται σε ένα χωριό στη Κύπρο αρχές του 19ου αιώνα και κεντρικός ήρωας της ιστορίας είναι ο παπά-Γεράσιμος, ο οποίος με αφορμή την απιστία του προς της σύζυγο του με την νεαρή Αναστασία, γίνεται η αφορμή να τον αφορίσουν καθώς αποκτά ένα παιδί μαζί της. Η πορεία της ζωής των δυο τους εξιστορείται αλλά παράλληλα και των οικογενειών τους καθώς η πράξη τους έχει αντίκτυπο και σε αυτούς.  Το «τι θα πει ο κόσμος» παίζει μεγάλο ρόλο στην πορεία των ηρώων και την κατάληξη τους καθώς εκείνη τη εποχή η κοινωνία ήταν οπισθοδρομική.  

Η γραφή του συγγραφέα κατανοητή και πολύ περιγραφική. Αναφέρεται σε συνήθειες της εποχής και σε μερικά σημεία χρησιμοποιεί λέξεις που σήμερα δεν πολύ χρησιμοποιούνται για να μας ταξιδέψει στο κλίμα της εποχής. Η εναλλαγή σε κάθε κεφάλαιο σε άλλο ήρωα κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη στο έπακρο καθώς αντιλαμβάνεσαι και συμμερίζεσαι τα συναισθήματα του κάθε ήρωα.

Σκιαγραφούνται τα δύσκολα χρόνια της τότε εποχής,  περισσότερο για τις γυναίκες που δεν είχα δικαίωμα στη μόρφωση αλλά ακόμη και στην εργασία. Η ανύπαντρη γυναίκα θεωρείτο άτυχη και ανήμπορη, να μην σας πω και ελευθέρων ηθών. Το μυθιστόρημα έχει ιστορικά στοιχεία καθώς αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα όπως την άνθηση του ελληνισμού στην Αίγυπτο αλλά και πόλεμο με τους Γερμανούς.

Το απώτερο νόημα και το ηθικό δίδαγμα που εξέλαβα σαν αναγνώστης είναι πως όταν πράττουμε κάποιο αμάρτημα έχει αρνητική επίπτωση στα άτομα που μας περιβάλλουν, κυρίως την οικογένεια μας.

Αλλά βιβλία του συγγραφέα που έχω διαβάσει είναι το «Ταμάρα» και το «Αραξοβόλι Αναμνήσεων» από τις Εκδόσεις Αναζητήσεις. Ενώ αναμένεται να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από τις Εκδόσεις Αναζητήσεις, το μυθιστόρημα  «Το ζεϊμπέκικο της εκδίκησης»  το οποίο ο Γιάννης Μελέσιος συνέγραψε με την επίσης Κύπρια συγγραφέα Μαρία Στυλιανού.