Με βάση της έκθεσης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), η ανισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών στον χώρο εργασίας είναι φανερές ακόμη και στις μέρες μας. Υπάρχει μείωση του γυναικείου εργατικού δυναμικού σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι γυναίκες αποτελούν λιγότερο από το 40% του εργατικού δυναμικού με καθεστώς πλήρους απασχόλησης ενώ στη μερική απασχόληση το αντίστοιχο ποσοστό εκτοξεύεται στο 57%. Δυστυχώς υπάρχουν υψηλά ποσοστά μισθολογικής διαφοράς μεταξύ ανδρών και γυναικών. Η αμοιβή των γυναικών είναι 10% λιγότερη από αυτή των αντρών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στις μισθολογικές διακρίσεις έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι οι ανώτατες θέσεις της εργασιακής πυραμίδας παραμένουν ανδροκρατούμενες.Το 1997 σε παγκόσμιο επίπεδο κατείχαν μόνο το 1% των ηγετικών θέσεων σε σχέση με τους άντρες (Chater & Gaster, 1997, σελ.26). Στην Ελλάδα του 2017, διαμορφώθηκε  ποσοστό 26% των γυναικών που κατέχουν διοικητικές θέσεις έναντι του 24% παγκοσμίως (Έρευνα Grant Thornton, υπό τον τίτλο: «Γυναικείο επιχειρείν: Από τη θεωρία στην πράξη»).

Στην Ελλάδα και στην Κύπρο κυριαρχεί το στερεότυπο πως κάποια επαγγέλματα είναι καθαρά ‘‘ανδρικής’’ και κάποια ‘‘γυναικείας’’ φύσεως. Ανδροκρατούμενα επαγγέλματα θεωρούνται κυρίως τα χειρονακτικά. Το γεγονός αυτό μειώνει τις θέσεις εργασίας για τις γυναίκες. Επίσης οι άντρες δεν θεωρούν πως μια γυναίκα είναι αρκετά δυναμική  και ισάξια με αυτούς να διοικήσει μία εταιρεία. Ακόμη κάποιοι άντρες θεωρούν προσβολή να εκτελούν τις εντολές μίας γυναικάς, θίγεται ο ανδρισμός τους. Σπάνια θα δεις γυναίκα να είναι γενική διευθύντρια μίας εταιρίας. Αυτά τα στερεότυπα αναπτύσσονται από οικογένειες όπου υφίσταται η πατριαρχική δομή.

Μέτρα που μπορούν να παρθούν ώστε να μειωθεί αυτή η αδικία εις βάρος των γυναικών είναι μέσω της εκπαίδευσης των νέων ώστε να σέβονται και να εκτιμούν τη γυναίκα ως ισάξιο μέλος της κοινωνίας, να ενισχυθεί η συμμετοχή των γυναικών στη δημόσια ζωή και στα κέντρα λήψης αποφάσεων και με την προώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας.

Κατά τη γνώμη μου οι γυναίκες που είναι θύματα μίας τέτοιας αδικίας πρέπει να εναντιώνονται στα αφεντικά τους και να διεκδικούν τoν μισθό και τη θέση που τους αξίζει. Αν δεν υπερασπιστείς εσύ η ίδια τον εαυτό σου, τότε ποιος θα το κάνει για σένα; 

”Η γυναίκα είναι ισάξια ικανή με έναν άντρα”. 

Διάδωσε το μήνυμα της ισότητα στο χώρο εργασίας σου. 

Όλα  ξεκινούν από εσένα!